آموزش و پرورش تلفیقی و راهبردهای تحقق عدالت آموزشی

این مقاله به بررسی نقش آموزش و پرورش تلفیقی در تحقق عدالت آموزشی می پردازد و تلاش دارد نشان دهد که چگونه تلفیق دانش آموزان با نیازها و زمینه های متفاوت در یک نظام آموزشی مشترک، می تواند گامی موثر در جهت کاهش نابرابری ها و ارتقای فرصت های یادگیری باشد. هدف اصلی این پژوهش، تبیین مفهومی آموزش تلفیقی، واکاوی چالش ها و موانع ساختاری و فرهنگی آن، و ارائه راهبردهایی برای اجرای موفق این الگو در نظام آموزشی است. پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی–تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و بررسی اسناد علمی و تجربیات موفق جهانی تدوین شده است. یافته های مقاله نشان می دهد که آموزش تلفیقی نه تنها به پذیرش تفاوت ها و بازشناسی تنوع دانش آموزان می انجامد، بلکه از رهگذر آن می توان به توزیع عادلانه تر منابع آموزشی، ارتقای کیفیت یادگیری و شکل گیری مدرسه ای پاسخ گوتر نسبت به نیازهای واقعی جامعه دست یافت. در پایان، راهکارهایی همچون اصلاح سیاست گذاری های آموزشی، توانمندسازی معلمان، توسعه منابع پشتیبان، و جلب مشارکت خانواده و جامعه برای نهادینه سازی آموزش تلفیقی پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

آموزش تلفیقی ، عدالت آموزشی ، برابری فرصت ها ، نظام آموزشی ، یادگیری فراگیر ، سیاست گذاری