تحلیل اثر بخشی یادگیری مشارکتی در ارتقای تعاملات آموزشی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی یادگیری مشارکتی در ارتقای تعاملات آموزشی دانش آموزان پایه دهم انجام شد. روش تحقیق از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون–پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش شامل ۵۰ نفر از دانش آموزان یکی از دبیرستان های دولتی شهر تهران بود که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند. گروه آزمایش طی هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش مبتنی بر یادگیری مشارکتی را دریافت کرد، در حالی که گروه کنترل به شیوه سنتی آموزش دید. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه تعاملات آموزشی بود که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد.یافته های آماری با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که تفاوت معناداری بین نمرات پس آزمون دو گروه وجود دارد. گروه آزمایش در ابعاد تعامل با همکلاسی ها، معلم و محتوای درسی نسبت به گروه کنترل عملکرد بهتری داشت. همچنین شرکت در فرایند یادگیری مشارکتی موجب افزایش مسئولیت پذیری، اعتماد به نفس و مشارکت فعال دانش آموزان شد. نتایج بیانگر آن است که یادگیری مشارکتی می تواند به عنوان روشی موثر برای افزایش تعاملات آموزشی در محیط مدرسه مورد استفاده قرار گیرد.واژگان کلیدی: یادگیری مشارکتی، تعاملات آموزشی، روش تدریس فعال، آموزش گروهی، دانش آموزان دبیرستانی.