بررسی سیر شیوه آموزش در ایران و تحول کالبدی فضای مدارس

مدرسه در ایران از زمان قاجار به صورت نوین درآمد تا پیش از آن آموزش در سده های ۱۲ و ۱۳ه.ق در مکتب خانه ها و مدارس دینی بود. دارالفنون که مبدا بسیاری از تحولات علمی و فنی در ایران است، با کوشش میرزا تقی خان امیرکبیر صدر-اعظم ناصرالدین شاه درایران تاسیس شد.هدف از انجام این پژوهش مطالعه روند آموزشی در دوره هفتاد ساله (از تاسیس دارالفنون به بعد) به منظور کشف نقاط قوت و ضعف در نظام آموزش کشور در طی این بازه ی زمانی و نیز تاثیرات آن بر کالبد مدارس و پس از آن ساخت دانشگاه تهران است. سوالات تحقیق این است که شیوه آموزش سنتی چه تاثیراتی بر شاگرد داشته و تاسیس دارالفنون چه نقشی در آموزش آکادمیک ایران داشته است .روش تحقیق این مقاله تحلیلی توصیفی با بررسی نمونه های موردی است، روش جمع آوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای و تهیه عکس و مدارک و سپس تحلیل آن ها به شیوه توصیفی تاریخی می باشد. در این مقاله سعی شده تعاریف آموزش، وضعیت آموزش در ایران، نقش دارالفنون به عنوان اولین بنای رسمی که مبدا ورود نوآوری های آموزشی ایران بوده و تاثیر روند آموزش بر کالبد مدارس تهران بررسی و تحلیل شود. نتایج بیان می کند، مدرسه دارالفنون از نظر آموزشی اولین دانشگاه و یا موسسه آموزش عالی ایران بوده، این مدرسه جهش کمی و کیفی در عرصه آموزش به سبک اروپایی در ایران داشته، بطوریکه نظام مدارس را از حالت سنتی و مکتب خانه های قدیمی به نظام آموزشی پویا وآکادمیک تبدیل نمود.

کلیدواژه ها:

دارالفنون ، آموزش سنتی ، امیرکبیر ، مدرسه ، روند آموزشی در ایران