نقش راهبردهای مقابله زوجی و ساختار خانواده در پیش بینی آشفتگی زناشویی در بین زوجین جوان

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش راهبردهای مقابله زوجی و ساختار خانواده در پیش بینی آشفتگی زناشویی در بین زوجین جوان بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زوجین جوان منطقه ۷ شهر تهران در سه ماهه اول سال ۱۴۰۲ تشکیل دادند. به منظور برآورد حجم نمونه به دلیل غیر قابل شمارش بودن تعداد اعضای جامعه آماری، از فرمول پیشنهادی قاعده تباچنیک و فیدل (۲۰۰۷) استفاده و تعداد ۱۷۰ پرسشنامه به صورت تصادفی خوشه ای امتخاب شد. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های آشفتگی زناشویی اشنایدر (۱۹۹۷)، راهبردهای مقابله زوجی بومن (۱۹۹۰) و ساختار خانواده السون (۱۹۹۹) استفاده شد. فرضیه های پژوهش با استفاده از روش آماری رگرسیون خطی چندگانه بصورت همزمان و آزمون همبستگی و توسط نرم افزار SPSS ویرایش ۲۳ تحلیل شد. نتایج حاصل از تحلیل ها نشان داد که ۷۸ درصد از تغییرات متغیر ملاک یعنی آشفتگی زناشویی، می تواند توسط متغیرهای راهبردهای مقابله زوجی و ساختار خانواده تبیین شود (۰۱/۰ < p) و به ترتیب عامل های تعارض، خود سرزنشگری خودکاوانه، رویکرد سازنده و انعطاف پذیری خانواده در تبیین واریانس متغیر آشفتگی زناشویی تاثیر دارند. همچنین نتایج نشان داد بین عامل-های تعارض، خود سرزنشگری خودکاوانه، خود محوری و اجتناب و آشفتگی زناشویی رابطه مثبت و معنادار و بین رویکرد سازنده و آشفتگی زناشویی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. بین انسجام خانواده و آشفتگی زناشویی رابطه مثبت و معناداری و بین انعطاف پذیری خانواده و آشفتگی زناشویی رابطه منفی و معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

راهبردهای مقابله زوجی ، ساختار خانواده ، آشفتگی زناشویی