تحلیل راهکارهای معلمان ابتدایی برای افزایش تاب آوری روانی دانش آموزان در مواجهه با چالش های تحصیلی و اجتماعی

تاب آوری روانی به عنوان توانایی فرد در مقابله و سازگاری موثر با فشارها، شکست ها و چالش های زندگی، نقش مهمی در سلامت روانی و موفقیت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی ایفا می کند. این مهارت پویا و قابل پرورش است که تحت تاثیر عوامل فردی، خانوادگی و محیط آموزشی شکل می گیرد. در این میان، مدرسه و آموزگار ابتدایی به عنوان دو عامل کلیدی، جایگاه ویژه ای در پرورش تاب آوری دانش آموزان دارند. آموزگاران با ایجاد فضای حمایت گر، آموزش مهارت های هیجانی و رفتاری، تقویت خودکارآمدی و ایجاد رابطه ای گرم و همدلانه، زمینه ساز رشد تاب آوری در کودکان می شوند. علاوه بر این، خانواده نیز به عنوان نخستین مدرسه زندگی، نقش مکمل و تعیین کننده ای در تثبیت و توسعه این مهارت ایفا می کند. تاب آوری تحصیلی به عنوان زیرمجموعه ای از تاب آوری روانی، نقش مهمی در افزایش انگیزه، مقابله با چالش های یادگیری و پیشرفت تحصیلی دارد. مقاله حاضر با تحلیل مفهومی تاب آوری روانی، بررسی نقش مدرسه، آموزگار و خانواده، و ارائه راهکارهای سیاستی و آموزشی، به تبیین چگونگی توانمندسازی معلمان و نهادینه سازی تاب آوری در مدارس ابتدایی می پردازد. نتایج نشان می دهد که آموزش ضمن خدمت تخصصی معلمان، بازنگری در برنامه های درسی، تقویت حمایت های روان شناختی، و افزایش همکاری خانواده و مدرسه، از مهم ترین راهکارهای موثر در این حوزه هستند. در نهایت، پرورش تاب آوری روانی دانش آموزان به عنوان گامی اساسی در تربیت نسلی مقاوم، خلاق و موفق، نیازمند رویکردی جامع و همگرا از سوی نظام آموزشی و خانواده ها است.

کلیدواژه ها:

تاب آوری روانی ، دانش آموزان ابتدایی ، معلمان ، تاب آوری تحصیلی ، توانمندسازی.