استرس، خودکارآمدی و تاب آوری و ارتباط آنها با میزان رضایت دانش آموزان

تاب آوری ازجمله متغیرهایی است که جایگاه ویژه ای در حوزه های روانشناسی تحول, روانشناسی خانواده و بهداشت روانی یافته است, به طوری که هرروز برشمار پژوهش های مرتبط با این سازه افزوده شده است. ارزیابی های دانش آموزان از استرس ها و به کارگیری روش های مقابله ای موثر، به مثابه سپر، مقاومت فرد را در برابر مشکلات زندگی و تحصیل افزایش می دهد و از فرد حفاظت می کند. از سوی دیگر تعدیل استرس ها به منزله سازش و انطباق پذیری مثبت، فرد را به سمت موفقیت و احساس رضایت از زندگی سوق می دهد. ضعف مقاومت فرد در برابر استرس های زندگی و تحصیلی ، آسیب پذیری روانی را افزایش می دهد. موجب می شود فرد در زمینه تحصیل کامیاب نشود و در نتیجه نارضایتی از زندگی را احساس کند. همچنین بین خود کار آمدی و رضایت از زندگی دانش آموزان رابطه مثبت وجود دارد. به این معنی که با افزایش خود کارآمدی، رضایت از زندگی دانش آموزان افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، استرس ، خود کارامدی ، دانش آموزان