تاثیر یادگیری مبتنی بر بازی بر رشد شناختی، اجتماعی و هیجانی کودکان دبستانی

یادگیری مبتنی بر بازی (GBL) به عنوان یک رویکرد آموزشی نوآورانه در حال کسب محبوبیت فزاینده ای است، به ویژه در مقطع ابتدایی، جایی که نقش بازی در رشد جامع کودکان از دیرباز شناخته شده است. این رویکرد، با ادغام عناصر بازی در فرآیند یادگیری، پتانسیل قابل توجهی برای تقویت ابعاد مختلف رشد کودکان دبستانی، از جمله جنبه های شناختی، اجتماعی و هیجانی دارد. در بعد شناختی، بازی ها می توانند به بهبود مهارت هایی مانند حل مسئله، تفکر انتقادی، خلاقیت، حافظه و توجه کمک کنند. ماهیت تعاملی و چالش برانگیز بازی ها، دانش آموزان را به پردازش عمیق اطلاعات و کاربرد فعال دانش تشویق می کند. از منظر اجتماعی، یادگیری مبتنی بر بازی، به ویژه در قالب های مشارکتی، فرصت هایی را برای همکاری، ارتباط موثر، مذاکره و توسعه مهارت های کار گروهی فراهم می آورد. کودکان از طریق بازی های گروهی یاد می گیرند که چگونه با همسالان خود تعامل کنند، دیدگاه های مختلف را درک کنند و به اهداف مشترک دست یابند. در نهایت، در زمینه هیجانی، بازی ها می توانند به افزایش انگیزه درونی، کاهش اضطراب مرتبط با یادگیری، تقویت خودکارآمدی و تاب آوری در مواجهه با چالش ها کمک کنند. محیط امن و سرگرم کننده بازی، فضایی را برای کودکان ایجاد می کند تا بدون ترس از شکست، ریسک کنند و از اشتباهات خود درس بگیرند. این مقاله مروری، با هدف بررسی جامع تاثیرات یادگیری مبتنی بر بازی بر ابعاد مختلف رشد کودکان دبستانی، به تحلیل یافته های پژوهش های اخیر می پردازد. این بررسی نشان می دهد که چگونه طراحی مناسب بازی های آموزشی می تواند به طور موثری به رشد همه جانبه دانش آموزان کمک کرده و تجربیات یادگیری آن ها را غنی تر سازد.

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر بازی ، رشد شناختی ، رشد اجتماعی ، رشد هیجانی ، کودکان دبستانی