بررسی روش های توسعه برنامه های آموزشی برای تقویت تفکر خلاق در دانش آموزان

تفکر خلاق یکی از مهارت های کلیدی در آموزش وپرورش مدرن است که توانایی دانش آموزان را در حل مسائل، نوآوری و تفکر واگرا تقویت می کند. این پژوهش با هدف بررسی روش های توسعه برنامه های آموزشی برای تقویت تفکر خلاق در دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش کیفی و کاربردی با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختاریافته با معلمان، کارشناسان برنامه ریزی درسی و مربیان آموزشی بود. یافته ها نشان داد که برای پرورش تفکر خلاق نیازمند بازنگری در اهداف آموزشی، غنی سازی محتوای درسی، استفاده از روش های تدریس فعال و مسئله محور، و تغییر رویکرد ارزشیابی از آزمون های سنتی به روش های عملکردی و توصیفی هستیم. همچنین نقش معلم به عنوان تسهیل گر و محیط حمایتگر برای ایجاد فضای خلاقانه بسیار حیاتی است. پژوهش موانعی چون ساختار خشک نظام آموزشی، فشارهای ارزشیابی سنتی و مقاومت فرهنگی را شناسایی کرد که اجرای برنامه های خلاق محور را دشوار می سازد. نتایج حاکی از آن است که تحقق آموزش خلاقانه مستلزم تحول هماهنگ در اهداف، محتوا، روش های تدریس، ارزشیابی و حمایت نظام آموزشی است. این پژوهش می تواند راهنمایی برای برنامه ریزان و معلمان در جهت طراحی برنامه های آموزشی خلاقانه و ارتقای کیفیت آموزش باشد.

کلیدواژه ها:

تفکر خلاق ، برنامه آموزشی ، روش تدریس فعال ، ارزشیابی عملکردی