جایگاه تدریس دیجیتال در آموزش نوین

با گسترش فناوری های نوین و ورود گسترده ابزارهای دیجیتال به عرصه های مختلف زندگی، نظام های آموزشی نیز دچار دگرگونی های چشم گیری شده اند. تدریس دیجیتال به عنوان یکی از ارکان اصلی آموزش نوین، با بهره گیری از فناوری های اطلاعات و ارتباطات، زمینه ساز تغییر در شیوه های سنتی یاددهی–یادگیری شده است. این نوع آموزش، با فراهم کردن بسترهای تعاملی، منابع متنوع چندرسانه ای، و قابلیت یادگیری در هر زمان و مکان، توانسته است پاسخگوی نیازهای آموزشی نسل جدید باشد که با فناوری دیجیتال خو گرفته اند.در این میان، جایگاه تدریس دیجیتال به ویژه پس از دوران همه گیری کرونا بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت و نشان داد که سیستم های آموزشی باید انعطاف پذیرتر، هوشمندتر و فناورانه تر عمل کنند. استفاده از کلاس های مجازی، پلتفرم های یادگیری آنلاین، اپلیکیشن های آموزشی، واقعیت افزوده و هوش مصنوعی، به معلمان این امکان را می دهد که تجربه ای پویا، شخصی سازی شده و جذاب را برای دانش آموزان خلق کنند.با این حال، چالش هایی مانند نابرابری دسترسی، کمبود سواد دیجیتال در برخی معلمان و دانش آموزان، و نبود سیاست گذاری های جامع در برخی کشورها، می تواند اثربخشی تدریس دیجیتال را تحت الشعاع قرار دهد. در این مقاله، ضمن بررسی فرصت ها و مزایای تدریس دیجیتال، به چالش ها، ضرورت توسعه زیرساخت ها و توانمندسازی معلمان برای ورود کامل به عرصه آموزش نوین پرداخته می شود.