نقش فضاهای آرام در کاهش اضطراب دانش آموزان: نگاهی از منظر مدیریت مدرسه

در دهه های اخیر، رشد چشم گیر اختلالات هیجانی از جمله اضطراب در میان دانش آموزان، توجه پژوهشگران، روان شناسان و مدیران مدارس را به تاثیر محیط های آموزشی بر سلامت روانی یادگیرندگان جلب کرده است. در این میان، طراحی و به کارگیری فضاهای آرام در محیط مدرسه اعم از کلاس ها، راهروها، حیاط و مکان های استراحت به عنوان عاملی موثر در کاهش تنش های روزمره دانش آموزان، به ویژه در دوره ابتدایی و متوسطه، مورد توجه فزاینده قرار گرفته است. مقاله حاضر، با رویکردی مروری، به تحلیل نقش فضاهای آرام و آرامش بخش در کاهش اضطراب دانش آموزان از منظر مدیریت مدرسه می پردازد و تلاش دارد با بهره گیری از یافته های پژوهشی، اصول روان شناسی محیطی و مطالعات موردی، اهمیت توجه به طراحی محیط فیزیکی را در راهبردهای مدیریت مدرسه برجسته سازد. بررسی مطالعات متعدد داخلی و خارجی نشان می دهد که ایجاد محیط هایی با نور طبیعی، رنگ آمیزی ملایم، حضور فضای سبز، گوشه های آرامش، صندلی های راحت، و عناصر طبیعت محور، تاثیر مثبت و معناداری بر کاهش نشانه های اضطراب، افزایش تمرکز، ارتقای خلق وخو و بهبود روابط بین فردی در میان دانش آموزان دارد. همچنین، تاکید می شود که مدیریت مدرسه، با اتخاذ رویکردی کل نگر نسبت به فضا، می تواند در طراحی، بازسازی و استفاده هدفمند از فضاهای آرام، نقشی پیش برنده در ارتقای سلامت روانی دانش آموزان ایفا کند. این مقاله در نهایت، پیشنهادهایی کاربردی برای مدیران مدارس در جهت بهسازی محیط مدرسه و تقویت بهزیستی هیجانی دانش آموزان ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

فضای آرام ، اضطراب دانش آموزان ، محیط مدرسه ، طراحی آموزشی ، مدیریت مدرسه