بررسی نقش روانشناسی تربیتی در توسعه مهارت های یادگیری و اجتماعی دانش آموزان

روانشناسی تربیتی به عنوان شاخه ای از علم روانشناسی، نقش اساسی در بهبود فرآیندهای یادگیری و توسعه مهارت های اجتماعی دانش آموزان ایفا می کند. این مقاله با رویکرد تحلیلی-توصیفی و با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای و مقالات معتبر، به بررسی تاثیر روانشناسی تربیتی بر تقویت مهارت های شناختی، خودتنظیمی، همکاری و ارتباط موثر در دانش آموزان می پردازد. توسعه این مهارت ها زمینه ساز رشد تحصیلی و اجتماعی پایدار است و به دانش آموزان کمک می کند تا در مواجهه با چالش های آموزشی و زندگی اجتماعی توانمندتر عمل کنند. روش های فعال آموزشی و یادگیری مشارکتی از مهم ترین راهکارهای مطرح شده در روانشناسی تربیتی هستند که موجب افزایش انگیزه، تعامل مثبت و بهبود عملکرد تحصیلی می شوند. همچنین، تاکید بر نقش معلم و محیط آموزشی در پرورش مهارت های اجتماعی و یادگیری، از دیگر مباحث مهم این مقاله است. یافته های پژوهش نشان می دهد که به کارگیری اصول روانشناسی تربیتی می تواند به صورت موثری در ارتقاء کیفیت یادگیری و تعاملات اجتماعی دانش آموزان موثر باشد و پیشنهاداتی جهت بهبود این روند ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

روانشناسی تربیتی ، مهارت های یادگیری ، مهارت های اجتماعی ، یادگیری مشارکتی ، خودتنظیمی