بررسی تاثیر سبک های فرزندپروری بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر سبک های فرزندپروری بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان انجام شد. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری شامل دانش آموزان مقطع متوسطه دوم تهران و والدین آنان (۲۵۰۰۰۰ نفر) می شد که از این میان ۴۰۰ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه سبک های فرزندپروری بامریند (۱۹۷۱)، مقیاس پیشرفت تحصیلی فام و تیلور (۱۹۹۹) و پرسشنامه محقق ساخته اطلاعات دموگرافیک بود. یافته ها نشان داد سبک مقتدرانه با میانگین ۷۲.۳ از ۹۰ بیشترین فراوانی (۴۹.۲%) و تاثیر مثبت (β=۰.۵۲) را بر پیشرفت تحصیلی داشت. سبک مستبدانه (۲۶.۸%) و بی توجه (۴.۵%) تاثیر منفی معناداری نشان دادند. تحلیل مسیر حاکی از نقش واسطه ای خودکارآمدی تحصیلی (β=۰.۲۳) و انگیزش درونی (β=۰.۱۹) در این رابطه بود. نتایج موید برتری سبک مقتدرانه در ایجاد تعادل بین حمایت عاطفی و انتظارات تحصیلی است که می تواند مبنای طراحی برنامه های آموزش خانواده و مداخلات تربیتی قرار گیرد

کلیدواژه ها:

سبک های فرزندپروری ، پیشرفت تحصیلی ، خودکارآمدی تحصیلی ، انگیزش درونی