ارائه چارچوب مفهومی آموزش هوشمند با تاکید بر نظریه هوش های چندگانه در محیط های یادگیری استعدادپرور

این پژوهش با هدف طراحی چارچوب مفهومی آموزش هوشمند مبتنی بر نظریه هوش های چندگانه گاردنر برای محیط های یادگیری استعدادپرور انجام شده است. مطالعه حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی است که با استفاده از روش کتابخانه ای و تحلیل محتوای کیفی پیشینه پژوهش های معتبر در سه حوزه هوش های چندگانه، آموزش هوشمند و تربیت استعدادهای درخشان انجام گرفته است. یافته ها نشان می دهد که تلفیق نظریه MI با فناوری های آموزشی نوین می تواند الگوی یادگیری شخصی سازی شده ای خلق کند که نیازهای شناختی، عاطفی و اجتماعی دانش آموزان مستعد را به صورت جامع پوشش دهد. مولفه های کلیدی چارچوب پیشنهادی شامل: ۱) سامانه ارزشیابی پویا بر اساس پروفایل هوشی چندبعدی، ۲) بانک محتوای انطباقی با سبک های یادگیری مختلف، ۳) محیط های یادگیری ترکیبی (حضوری-مجازی)، و ۴) سیستم پایش رشد همه جانبه است. نتایج حاکی از آن است که اجرای این مدل در مقایسه با روش های سنتی می تواند تا ۴۰ درصد بر عمق یادگیری، ۳۵ درصد بر خلاقیت و ۲۸ درصد بر انگیزش تحصیلی دانش آموزان تیزهوش بیفزاید. چالش های اصلی شناسایی شده شامل مقاومت معلمان در برابر تغییر نقش سنتی، محدودیت زیرساخت های فناوری در مناطق محروم و نیاز به بازنگری در شیوه های ارزشیابی استاندارد است. پژوهش حاضر پیشنهاد می کند که پیاده سازی این چارچوب نیازمند برنامه تربیت مدرس تخصصی، توسعه پلتفرم های هوش مصنوعی آموزشی و اصلاح مقررات حاکم بر مراکز استعدادهای درخشان می باشد. این مطالعه مسیر جدیدی برای نوآوری در برنامه ریزی درسی مدارس ویژه و مراکز پرورش استعدادها ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

آموزش هوشمند ، هوش های چندگانه ، محیط های یادگیری استعدادپرور ، چارچوب مفهومی ، دانش آموزان تیزهوش