تاثیر آموزش فرزندپروری مبتنی بر دلبستگی بر بهبود رابطه والد-فرزندی و کاهش اضطراب کودکان

روابط والد-فرزندی از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر رشد عاطفی و روانی کودکان است. سبکهای فرزندپروری ناسازگار میتواند منجر به مشکلاتی مانند اضطراب در کودکان شود. ازاینرو، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش فرزندپروری مبتنی بر دلبستگی بر بهبود رابطه والد-فرزند و کاهش اضطراب کودکان انجام شد. این مطالعه از نوع نیمهتجربی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل والدین کودکان ۵ تا ۱۰ ساله با نشانه های اضطراب در شهر تهران بود که ۳۰ خانواده بهصورت نمونهگیری در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقهای تحت آموزش فرزندپروری مبتنی بر دلبستگی قرار گرفتند، درحالیکه گروه کنترل مداخلهای دریافت نکردند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه رابطه والد-فرزند (PCRS) و پرسشنامه اضطراب کودکان اسپنس (SCAS) بود. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفت.یافتهها نشان داد که آموزش فرزندپروری مبتنی بر دلبستگی بهطور معناداری منجر به بهبود رابطه والد-فرزند و کاهش اضطراب کودکان در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد (۰۵/۰>P). این نتایج حاکی از آن است که تقویت دلبستگی ایمن از طریق آموزش والدین میتواند بهعنوان یک راهکار موثر در ارتقای کیفیت روابط خانوادگی و کاهش مشکلات هیجانی کودکان مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

فرزندپروری مبتنی بر دلبستگی ، رابطه والد-فرزندی ، اضطراب کودکان ، آموزش والدین