فراملی گرایی دیجیتال و تاثیر آن بر سیاست داخلی ایران: مطالعه ای بر دیپلماسی عمومی مجازی

با گسترش فناوری های ارتباطی و شبکه های اجتماعی، فراملی گرایی دیجیتال به عنوان پدیده ای نوظهور در روابط بین الملل و سیاست داخلی کشورها مطرح شده است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر فراملی گرایی دیجیتال بر سیاست داخلی جمهوری اسلامی ایران از طریق مطالعه دیپلماسی عمومی مجازی است. پرسش اصلی تحقیق این است: «فراملی گرایی دیجیتال چگونه از طریق دیپلماسی عمومی مجازی بر تحولات سیاسی و اجتماعی داخلی ایران تاثیر می گذارد؟» بر این اساس، فرضیه پژوهش بیان می دارد که «فراملی گرایی دیجیتال از طریق ارتقای دسترسی به اطلاعات، تسهیل ارتباطات میان فرهنگی، و ایجاد فضاهای تعاملی جدید، موجب تغییر در الگوهای کنش سیاسی و اجتماعی در داخل ایران شده و ظرفیت دولت در کنترل گفتمان عمومی را تضعیف می کند.» پژوهش حاضر با بهره گیری از روش کیفی و تحلیل محتوا، به بررسی داده های برگرفته از پلتفرم های مجازی، بیانیه های رسمی نهادهای دولتی، و اسناد دیپلماسی عمومی قدرت های جهانی می پردازد. یافته ها نشان می دهد که فراملی گرایی دیجیتال به شکل گیری نوعی از دیپلماسی عمومی جدید انجامیده که ضمن عبور از مرزهای ملی، توانسته است بر افکار عمومی داخل کشور تاثیر بگذارد، هویت های چندگانه سیاسی و فرهنگی را برجسته سازد و کنشگری سیاسی غیررسمی را تقویت نماید. در نتیجه، می توان گفت که فراملی گرایی دیجیتال نه تنها ابعاد دیپلماسی عمومی را متحول کرده، بلکه به یکی از عوامل تاثیرگذار بر سیاست داخلی ایران تبدیل شده است که لزوم بازنگری در سیاست های فرهنگی و امنیت سایبری کشور را ایجاب می کند.

کلیدواژه ها:

جمهوری اسلامی ایران ، دیپلماسی عمومی مجازی ، فراملی گرایی