بررسی میزان اثربخشی رویکردهای تلفیقی در آموزش علوم و هنر توسط آموزگاران ابتدایی در مدارس ایران

آموزش تلفیقی علوم و هنر به عنوان رویکردی نوین و میان رشته ای، زمینه ساز توسعه یادگیری معنادار، خلاقیت و تفکر انتقادی در دانش آموزان دوره ابتدایی است. این پژوهش به بررسی میزان اثربخشی آموزش تلفیقی توسط آموزگاران ابتدایی در مدارس ایران می پردازد و تاثیر آن را بر رشد مهارت های خلاقیت، تفکر انتقادی و درک مفاهیم علمی تحلیل می کند. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی بوده و داده ها از طریق پرسشنامه و مصاحبه با آموزگاران و دانش آموزان گردآوری شده است. یافته ها نشان می دهد که آموزش تلفیقی باعث افزایش مشارکت فعال دانش آموزان، ارتقای انگیزه یادگیری و رشد توانمندی های خلاقانه آنان می شود. همچنین، این روش در بهبود مهارت های تفکر انتقادی و افزایش عمق درک مفاهیم علمی تاثیر مثبت و قابل توجهی دارد. با این وجود، چالش هایی نظیر کمبود منابع آموزشی، فشردگی برنامه درسی و نیاز به توانمندسازی حرفه ای معلمان در پیاده سازی این رویکرد وجود دارد. پژوهش حاضر راهکارهایی مانند اصلاح ساختار برنامه درسی، برگزاری دوره های تخصصی توانمندسازی معلمان، فراهم سازی منابع آموزشی مناسب و ایجاد فضای حمایتی در مدارس را جهت توسعه و نهادینه سازی آموزش تلفیقی پیشنهاد می کند. نتایج این مطالعه می تواند راهنمایی برای سیاستگذاران آموزشی، مدیران و معلمان در ارتقای کیفیت آموزش و پرورش ابتدایی باشد و نقشی موثر در تحول نظام آموزشی کشور ایفا کند.

کلیدواژه ها:

آموزش تلفیقی ، خلاقیت ، تفکر انتقادی ، یادگیری علوم ، آموزگاران ابتدایی.