نقش آموزگار در شناسایی و حمایت از دانش آموزان دارای مشکلات روانی خفیف در محیط مدرسه

سلامت روان دانش آموزان یکی از عوامل کلیدی در پیشرفت تحصیلی و رشد شخصیتی آن ها محسوب می شود و نقش آموزگار در شناسایی و حمایت روانی از دانش آموزان دارای مشکلات روانی خفیف بسیار حیاتی است. آموزگار به دلیل ارتباط مستمر و نزدیک با دانش آموز، می تواند نخستین نشانه های اختلالات روانی را شناسایی کرده و با همکاری مشاور مدرسه و خانواده، مداخلات لازم را به موقع انجام دهد. با این حال، معلمان با چالش هایی همچون نبود آموزش های تخصصی، فشار کاری بالا، کمبود منابع و حمایت های سازمانی و مقاومت فرهنگی خانواده ها مواجه اند که مانع ایفای موثر نقش آن ها می شود. پژوهش حاضر به بررسی نقش آموزگار در نظام حمایتی مدرسه محور، شاخص های رفتاری و تحصیلی قابل مشاهده برای شناسایی مشکلات روانی، الگوی همکاری سه جانبه میان آموزگار، مشاور و خانواده و همچنین چالش ها و راهکارهای توانمندسازی معلمان پرداخته است. نتایج نشان می دهد توانمندسازی آموزگاران از طریق آموزش های تخصصی، ایجاد ساختارهای حمایتی مدرسه محور، ارتقای مهارت های ارتباطی و توسعه همکاری مستمر میان همه ذینفعان، نقش موثری در بهبود سلامت روان دانش آموزان دارد. در نهایت، توجه جدی به این مسئله می تواند زمینه ساز ایجاد محیط آموزشی سالم، ایمن و پرورشی برای دانش آموزان و رشد پایدار نظام آموزشی باشد.

کلیدواژه ها:

آموزگار ، مشکلات روانی ، حمایت روانی ، همکاری سه جانبه ، توانمندسازی.