بررسی نابرابری های اجتماعی و راهکارهای آموزشی برای درک بهتر آن در کلاس

نابرابری های اجتماعی، پدیده ای چندبعدی و فراگیر هستند که بر جنبه های مختلف زندگی انسان ها، به ویژه در حوزه آموزش وپرورش، تاثیر مستقیم می گذارند. این نابرابری ها می توانند از جنس اقتصادی، فرهنگی، قومی، جنسیتی و یا جغرافیایی باشند و زمینه های گوناگونی را برای بی عدالتی آموزشی فراهم کنند. پژوهش حاضر با هدف بررسی ابعاد نابرابری اجتماعی در محیط های آموزشی و ارائه راهکارهایی برای درک و مدیریت آن در کلاس درس انجام شده است. روش پژوهش کیفی از نوع پدیدارشناسی بوده و داده ها از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته با معلمان، دانش آموزان و کارشناسان آموزشی گردآوری شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که نابرابری ها در کلاس درس به شکل های مختلفی نظیر تفاوت در دسترسی به منابع آموزشی، تبعیض های آشکار یا پنهان، نادیده گرفتن تفاوت های فرهنگی و جنسیتی و نبود فرصت های برابر برای مشارکت و پیشرفت، نمود پیدا می کنند. همچنین مشخص شد که بسیاری از معلمان از مهارت لازم برای مدیریت تنوع اجتماعی و فرهنگی در کلاس برخوردار نیستند و برنامه درسی نیز غالبا فاقد رویکردی عدالت محور است. بر این اساس، پژوهش پیشنهاد می دهد که طراحی و بازنگری محتوای آموزشی، آموزش حرفه ای معلمان در زمینه عدالت اجتماعی، استفاده از روش های تدریس مشارکتی، تقویت همدلی و آموزش تفاوت ها، از جمله گام های مهم در جهت ایجاد محیطی برابر در کلاس درس است. نتیجه نهایی پژوهش بر این نکته تاکید دارد که مدرسه می تواند هم بستری برای بازتولید نابرابری باشد و هم فضایی برای مقابله آگاهانه با آن؛ و این امر وابسته به نوع نگاه، سیاست گذاری ها و اقدامات آموزشی است که در آن اتخاذ می شود.

کلیدواژه ها:

نابرابری اجتماعی ، عدالت آموزشی ، تنوع فرهنگی ، تبعیض آموزشی ، محیط یادگیری ، مشارکت فعال ، آموزش معلمان