نقش خانواده در تربیت عاطفی و اجتماعی کودکان و نوجوانان ۱ تا ۲۰ سال

در جهانی که پیچیدگی های اجتماعی و فرهنگی اش روزبه روز بیشتر می شود، نقش خانواده در تربیت عاطفی و اجتماعی کودکان و نوجوانان (۱ تا ۲۰ سالگی) بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. با این حال، به باور نگارنده، که از مشاهدات شخصی در بافت های اجتماعی ایران، به ویژه شهر اصفهان، برآمده، تربیت فرایندی چندوجهی است که نمی توان آن را تنها به حمایت عاطفی یا تامین نیازهای اولیه توسط والدین محدود کرد. عواملی مانند تبعیض اجتماعی، طرد شدن، یا جایگاه اقتصادی خانواده می توانند مسیر رشد عاطفی و اجتماعی کودکان را به شدت تحت تاثیر قرار دهند. برای مثال، در اصفهان، جایی که بافت مذهبی و حمایتگری خانوادگی همچنان پررنگ است. خانواده ها با تکیه بر ارزش های دینی و شبکه های خویشاوندی، بستری امن برای رشد اجتماعی کودکان فراهم می کنند. با این حال، ورود زودهنگام کودکان به بازار کار، که در فرهنگ کاسب پرور این شهر رایج است، می تواند هم حس مسئولیت پذیری را تقویت کند و هم فرصت های رشد عاطفی را محدود سازد.این پژوهش با هدف کاوش در این پیچیدگی ها طراحی شده و تلاش دارد نقش خانواده را در کنار عوامل محیطی و اجتماعی تحلیل کند.

کلیدواژه ها:

عاطفی ، فرهنگ ، طرد شدن