نقش بازی های آموزشی غیردیجیتال و سنتی در تقویت مهارت های شناختی و اجتماعی دانش آموزان

این مقاله به بررسی جامع نقش بازی های آموزشی غیردیجیتال و سنتی در تقویت مهارت های شناختی و اجتماعی دانش آموزان می پردازد. در عصر حاضر که بازی های دیجیتال بخش جدایی ناپذیری از زندگی کودکان و نوجوانان شده اند، اهمیت بازنگری در ارزش بازی های غیردیجیتال و سنتی بیش از پیش احساس می شود. این بازی ها، با ماهیت فیزیکی، تعاملی، و اغلب مشارکتی خود، پتانسیل بالایی در پرورش توانایی های ذهنی و اجتماعی دارند که ممکن است در فضای دیجیتال به طور کامل محقق نشوند. این پژوهش، با رویکردی تالیفی، به تحلیل چگونگی تاثیرگذاری این بازی ها بر ابعاد مختلف رشد دانش آموزان، شامل تقویت حافظه، تمرکز، حل مسئله، خلاقیت، تفکر انتقادی، مهارت های ارتباطی، همکاری، همدلی، و مدیریت هیجانات می پردازد. مبانی نظری این تحقیق بر پایه نظریه های بازی، یادگیری اجتماعی، و رشد شناختی استوار است. در این مقاله، پس از بیان مسئله و اهمیت پژوهش، به بررسی پیشینه های مرتبط، اهداف، و مبانی نظری پرداخته می شود. سپس، با تبیین تعاریف مفهومی و عملیاتی، روش تحقیق (تالیفی) و یافته های حاصل از تحلیل منابع معتبر ارائه می گردد. در نهایت، چالش های موجود در این حوزه و راهکارهای پیشنهادی برای ترویج و ادغام بازی های آموزشی غیردیجیتال و سنتی در محیط های آموزشی مورد بحث و تحلیل قرار گرفته و با ارائه نتیجه گیری و منابع معتبر، تصویر جامعی از این موضوع ارائه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

بازی آموزشی ، بازی غیردیجیتال ، بازی سنتی ، مهارت های شناختی ، مهارت های اجتماعی ، دانش آموز ، یادگیری مبتنی بر بازی.