نقش بازخورد توصیفی در بهبود یادگیری دانش آموزان در دوره ابتدایی

بازخورد توصیفی یکی از موثرترین راهبردهای آموزشی برای بهبود یادگیری دانش آموزان، به ویژه در دوره ابتدایی است. این نوع بازخورد به جای تمرکز صرف بر نمره دهی، بر ارائه اطلاعات دقیق و سازنده درباره عملکرد دانش آموز تاکید دارد. هدف از این پژوهش، بررسی نقش بازخورد توصیفی در ارتقاء سطح یادگیری دانش آموزان دوره ابتدایی و شناسایی اثرات آن بر انگیزه، خودتنظیمی و درک مفاهیم درسی است. مطالعات متعدد نشان می دهد که بازخورد توصیفی می تواند باعث افزایش تعامل شناختی، اصلاح اشتباهات و تقویت فرآیندهای یادگیری عمیق شود. برخلاف بازخورد نمره محور که اغلب بر قضاوت و ارزیابی متمرکز است، بازخورد توصیفی دانش آموز را در مسیر یادگیری هدایت می کند و به او کمک می کند تا نقاط قوت و ضعف خود را بشناسد. در آموزش ابتدایی، استفاده از بازخورد توصیفی موجب رشد مهارت های تفکر انتقادی، افزایش اعتماد به نفس، و ایجاد نگرش مثبت نسبت به یادگیری می شود. این نوع بازخورد به دانش آموزان فرصت می دهد تا در فرآیند یادگیری مشارکت فعال تری داشته باشند و مسئولیت بیشتری نسبت به یادگیری خود احساس کنند. علاوه بر این، بازخورد توصیفی نقش مهمی در ارتقای عدالت آموزشی ایفا می کند، چراکه بر پیشرفت فردی هر دانش آموز تمرکز دارد نه مقایسه با سایرین. معلمان با استفاده از بازخورد توصیفی می توانند محیطی حمایتی و انگیزشی برای دانش آموزان فراهم کنند. این بازخورد می تواند به صورت شفاهی، کتبی یا ترکیبی از هر دو ارائه شود و در صورت استفاده مستمر و هدفمند، تاثیرات بلندمدتی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد.

کلیدواژه ها:

بازخورد توصیفی ، یادگیری عمیق ، خودتنظیمی ، انگیزه یادگیری ، عدالت آموزشی.