نحوه برخورد با دانش آموزان نارسانویس

نارسانویسی یا دیسگرافیا یکی از شایع ترین اختلالات یادگیری میان دانش آموزان است که اغلب موجب ضعف در مهارت های نوشتاری، کاهش اعتماد به نفس و بروز مشکلات عاطفی و رفتاری می شود. شناسایی زودهنگام علائم نارسانویسی و اتخاذ رویکردهای آموزشی مناسب، تاثیر زیادی در پیشگیری از تشدید آسیب و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان دارد. این مقاله به بررسی عوامل موثر در بروز نارسانویسی، نشانه های کلیدی و راهکارهای نوین آموزشی برای برخورد با دانش آموزان نارسانویس پرداخته است. نتایج نشان می دهد که حمایت عاطفی، آموزش تدریجی، ارتباط مستمر با والدین و بهره گیری از تیم های تخصصی می تواند نقش مهمی در رشد مهارت های نوشتاری و افزایش انگیزه ی تحصیلی این دانش آموزان داشته باشد. این مداخلات، زمینه ساز موفقیت تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان نارسانویس خواهد بود.

کلیدواژه ها:

نارسانویسی ، دیسگرافیا ، اختلال یادگیری ، آموزش و پرورش ، مهارت نوشتاری ، دانش آموزان استثنایی ، راهکار آموزشی ، اعتماد به نفس