فقر و عملکرد تحصیلی دانش آموزان

فقر یکی از عوامل ساختاری تاثیرگذار بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان است که پیامدهای عمیق و چندبعدی بر آموزش و پرورش دارد. دانش آموزانی که در خانواده های فقیر زندگی می کنند، معمولا با محدودیت های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی فراوانی مواجه هستند که این امر دسترسی آنها به منابع آموزشی، امکانات یادگیری و حمایت های لازم را محدود می سازد. فقر می تواند باعث کاهش انگیزه تحصیلی، افزایش نرخ ترک تحصیل و کاهش سطح خودباوری دانش آموزان شود. تحقیقات متعدد نشان می دهند که پایین بودن درآمد خانواده، زندگی در مناطق محروم، سوءتغذیه، کمبود پوشاک و لوازم تحریر مناسب و نبود محیط مناسب مطالعه، از جمله عواملی هستند که عملکرد تحصیلی دانش آموزان فقیر را تحت تاثیر قرار می دهند. علاوه بر این، کودکان خانواده های کم درآمد اغلب دچار اضطراب، افسردگی و استرس بیشتری هستند که توانایی تمرکز و پیشرفت تحصیلی آنان را کاهش می دهد. این دانش آموزان معمولا کمتر در فعالیت های آموزش غیر رسمی و کلاس های تقویتی شرکت می کنند. همچنین والدین این گروه، کمتر قادر به حمایت تحصیلی، مشاوره و پیگیری وضعیت تحصیلی فرزندان خود هستند. این چرخه نابرابری آموزشی، شکاف طبقاتی موجود در جامعه را عمیق تر می سازد و فرصت های رشد اجتماعی اقتصادی بعدی را برای این کودکان کاهش می دهد. ضعف زیرساخت های آموزشی مدارس مناطق فقیرنشین و کمبود معلمان متخصص نیز از جمله چالش های جدی در این زمینه است. بنابراین، کاهش آثار فقر بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان، مستلزم تدوین و اجرای سیاست های حمایتی، ارتقای کیفیت مدارس مناطق کم برخوردار، تقویت مشاوره و خدمات روانشناختی، و توانمندسازی والدین می باشد. شناسایی زودهنگام دانش آموزان در معرض آسیب، تامین نیازهای اولیه مانند تغذیه و پوشاک، و فراهم کردن محیط یادگیری مناسب، می تواند زمینه موفقیت تحصیلی دانش آموزان فقیر را فراهم سازد.

کلیدواژه ها:

فقر آموزشی ، عملکرد تحصیلی ، عدالت آموزشی ، نابرابری اجتماعی ، سیاست های حمایتی