روش های خلاقانه تدریس شعر فارسی در مدارس ؛چالش ها و راهکارها

تدریس شعر فارسی در مدارس، با وجود ظرفیت های بی نظیر ادبی، فرهنگی و تربیتی آن، همواره با چالش هایی روبه رو بوده است. اشعار فارسی از دیرباز جایگاه والایی در آموزش زبان، اخلاق، فرهنگ، تفکر انتقادی و زیبایی شناسی در نظام آموزشی ایران داشته اند، اما روش های سنتی تدریس، عدم انگیزه پذیری دانش آموزان، و نگاه صرفا تحلیلی یا معنایی به شعر، باعث کاهش اثرگذاری این بخش مهم از محتوای درسی شده اند. یکی از چالش های اصلی، عدم ارتباط ذهنی و عاطفی دانش آموزان با شعر است؛ بسیاری از دانش آموزان شعر را متنی دشوار، خشک و غیرکاربردی تلقی می کنند. این نگرش تا حد زیادی ناشی از شیوه های خشک، حافظه محور و کنکورزده در تدریس شعر است. همچنین، کمبود زمان کافی برای تدریس عمیق، نبود معلمان آموزش دیده در زمینه ی خلاقیت ادبی، و فشار برنامه های درسی، فرصت بهره گیری از روش های نوین را محدود کرده است. در برابر این چالش ها، روش های خلاقانه ی تدریس می تواند راهگشا باشد. استفاده از تکنولوژی، بازی های ادبی، درام سازی، شعرخوانی تعاملی، تصویرسازی هنری از اشعار، و ارتباط دادن شعر با زندگی روزمره، از جمله راهکارهایی هستند که می توانند جذابیت تدریس شعر را افزایش دهند. معلمان می توانند از ابزارهایی مانند پادکست، کلیپ های تصویری، بازی های نقش آفرینی، و پروژه های گروهی برای درگیر کردن حسی و فکری دانش آموزان بهره بگیرند. یکی دیگر از راهکارهای موثر، استفاده از شعر در قالب فعالیت های میان رشته ای است؛ برای مثال، پیوند دادن اشعار با تاریخ، هنرهای تجسمی، موسیقی، یا حتی علوم اجتماعی. این شیوه به دانش آموزان کمک می کند تا شعر را نه فقط به عنوان یک متن درسی، بلکه به عنوان بخش زنده ای از فرهنگ و زندگی درک کنند.آموزش خلاقانه همچنین می تواند زمینه ساز رشد مهارت های تفکر انتقادی، تحلیل ادبی، و نوآوری زبانی در دانش آموزان باشد.

کلیدواژه ها:

شعر فارسی ، روش های خلاقانه تدریس ، دانش آموزان ، چالش های آموزشی ، راهکارها.