روانشناسی مثبت گرا در کلاس های استثنایی

این مقاله با هدف بررسی تاثیر روانشناسی مثبت گرا بر بهبود عملکرد تحصیلی، خودکارآمدی و کیفیت زندگی دانش آموزان با نیازهای ویژه انجام شده است. روانشناسی مثبت گرا به عنوان یک رویکرد نوین آموزشی، با تاکید بر شناسایی و پرورش نقاط قوت، تاب آوری و هیجان های مثبت، چارچوبی موثر برای طراحی مداخلات آموزشی ارائه می دهد. در این پژوهش، با روش مروری-تحلیلی و با استفاده از منابع معتبر داخلی و خارجی، مبانی نظری، کاربردهای عملی و چالش های اجرای این رویکرد در کلاس های استثنایی مورد بررسی قرار گرفته است.یافته ها نشان می دهد که برنامه های مبتنی بر روانشناسی مثبت گرا، از جمله تقویت نقاط قوت فردی، ارائه بازخورد مثبت، فعالیت های گروهی ساختارمند و تمرینات ذهن آگاهی، می توانند موجب افزایش مشارکت تحصیلی (تا ۳۵٪)، بهبود مهارت های اجتماعی (۲۸٪) و کاهش رفتارهای چالش برانگیز (۴۰٪) شوند. با این حال، عواملی مانند کمبود منابع، مقاومت در برابر تغییر و نیاز به آموزش تخصصی معلمان، از موانع اصلی اجرای این برنامه ها هستند.مقاله حاضر با ارائه راهکارهای کاربردی مانند گنجاندن روانشناسی مثبت گرا در برنامه های تربیت معلم، طراحی مداخلات مدرسه محور و توسعه ابزارهای ارزیابی ویژه، راهنمای ارزشمندی برای معلمان، مدیران و سیاست گذاران آموزشی فراهم می کند. این مطالعه بر ضرورت تحول در نظام آموزش ویژه، با تکیه بر پارادایم توانمندساز و نقاط قوت، تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی مثبت گرا ، دانش آموزان استثنایی ، تاب آوری ، خودکارآمدی ، مداخلات آموزشی.