چگونه توانستم مشکل کم رویی وخجالتی بودن دانش آموزم را برطرف کنم؟

کم رویی و خجالتی بودن از مهم ترین موانع رشد تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان است و در صورت بی توجهی می تواند پیامدهای منفی متعددی برای آنان به همراه داشته باشد. در این اقدام پژوهی تلاش شد تا با شناسایی علل کم رویی یکی از دانش آموزان و به کارگیری راهکارهای مناسب، این مشکل به شکل موثری کاهش یابد. با مشاهده ی رفتارهای دانش آموز در کلاس و گفت وگو با والدین، مشخص شد که عوامل خانوادگی، تجربه های قبلی و کمبود فرصت های اجتماعی نقش زیادی در ایجاد این وضعیت داشته اند.بر همین اساس، برنامه ای شامل ایجاد فضای حمایتی، تشویق مثبت، فراهم کردن فرصت های مشارکتی کوچک، تقویت اعتماد به نفس از طریق موفقیت های تدریجی و مشاوره با والدین طراحی و اجرا شد. طی مدت زمان مشخصی، تغییرات مثبتی در رفتار دانش آموز مشاهده شد که شامل افزایش میزان پاسخگویی، حضور فعال تر در گروه های کلاسی و ایجاد روابط دوستانه بود. خانواده ی دانش آموز نیز بهبود چشمگیری را در رفتار اجتماعی او گزارش کردند.نتایج این پژوهش نشان داد که با برنامه ریزی دقیق، حمایت عاطفی مستمر، مشارکت والدین و فراهم کردن فرصت های ابراز وجود، می توان کم رویی دانش آموزان را به طور چشمگیری کاهش داد. تجربه ی این اقدام پژوهی اهمیت توجه به ویژگی های فردی و نیاز به صبوری و انعطاف در فرآیند آموزش و تربیت را برجسته ساخت. این یافته ها می تواند الگویی موثر برای سایر معلمان در جهت کمک به رشد اجتماعی دانش آموزان خجالتی ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

کم رویی ، خجالتی بودن ، اعتماد به نفس ، مهارت های اجتماعی ، اقدام پژوهی ، دانش آموز ابتدایی ، روابط بین فردی