تربیت عاطفی-اخلاقی: تاثیر محبت معلم بر رشد دانش آموزان

تربیت عاطفی-اخلاقی یکی از مهم ترین ابعاد تعلیم و تربیت است که در کنار آموزش شناختی، نقش بنیادینی در پرورش شخصیت انسان ایفا می کند. در این میان، رابطه عاطفی میان معلم و دانش آموز، و به ویژه محبت معلم، نقشی کلیدی در فرآیند رشد و بالندگی دانش آموزان دارد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر محبت معلم بر رشد عاطفی، اخلاقی، اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان انجام شده است.محبت به عنوان یک تجربه انسانی و تربیتی، موجب ایجاد احساس امنیت، خودپذیری و تعلق در دانش آموز می شود و زمینه ساز رشد ارزش های اخلاقی همچون همدلی، احترام، مسئولیت پذیری و نوع دوستی است. در این مطالعه، مفاهیم «محبت»، «تربیت عاطفی»، و «رشد اخلاقی» با رویکردی میان رشته ای تحلیل شده و نقش معلم به عنوان الگوی رفتاری و عاطفی بررسی گردیده است.یافته ها نشان می دهد که سبک تعامل معلم، به ویژه ابراز محبت، همدلی، و برخورد انسانی با دانش آموز، تاثیر مستقیمی بر خودپنداره، انگیزه درونی، و رفتارهای اخلاقی دانش آموزان دارد. دانش آموزانی که در محیطی سرشار از محبت و پذیرش تربیت می شوند، تمایل بیشتری به رعایت هنجارهای اجتماعی، عدالت، احترام به دیگران و حل مسالمت آمیز تعارضات نشان می دهند.از سوی دیگر، نبود محبت یا وجود رفتارهای خشونت آمیز، تحقیرآمیز یا بی تفاوتی از سوی معلم، می تواند به سرکوب هیجانات مثبت، بروز اختلالات رفتاری و کاهش سطح مشارکت و انگیزش در کلاس منجر شود.

کلیدواژه ها:

سبک تعامل ، همدلی ، خود پندار ، رشد اخلاقی ، سرکوب هیجانات مثبت