تاثیر یادگیری مثبت و حمایتگر بر افزایش اعتماد به نفس و کاهش رفتارهای پر خطر در نوجوانان
محل انتشار: دومین همایش ملی علوم انسانی با رویکرد نوین و اولین همایش بین المللی پژوهشی فرهنگیان نوین
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 15
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
HCWNT02_279
تاریخ نمایه سازی: 17 تیر 1404
چکیده مقاله:
دوره نوجوانی یکی از حساس ترین و مهم ترین مراحل رشد انسان است که طی آن، فرد با تغییرات گسترده ای در زمینه های شناختی، اجتماعی، هیجانی و رفتاری روبه رو می شود. در این دوره، میزان اعتمادبه نفس نوجوانان و توانایی آن ها در مقابله با چالش های اجتماعی، تاثیر مستقیمی بر آینده فردی و اجتماعی آن ها دارد. در عین حال، نبود محیط های حمایتی و روش های یادگیری مثبت می تواند منجر به بروز رفتارهای پرخطر مانند پرخاشگری، مصرف مواد مخدر، ترک تحصیل، و درگیری های اجتماعی شود. ازاین رو، توجه به شیوه های آموزشی و تربیتی که اعتمادبه نفس نوجوانان را تقویت کرده و آن ها را از رفتارهای پرخطر دور کند، یک ضرورت اساسی در حوزه تعلیم و تربیت محسوب می شود.این پژوهش به بررسی نقش یادگیری مثبت و حمایتگر در افزایش اعتمادبه نفس نوجوانان و کاهش رفتارهای پرخطر می پردازد. یافته ها نشان می دهد که محیط های آموزشی و خانوادگی که بر تعامل مثبت، تشویق، ایجاد حس ارزشمندی و توانمندسازی فردی تاکید دارند، نقش کلیدی در رشد سالم نوجوانان ایفا می کنند. همچنین، برنامه های آموزشی مبتنی بر آموزش مهارت های زندگی، مهارت های مقابله ای، مدیریت استرس و تصمیم گیری آگاهانه، می توانند به نوجوانان کمک کنند تا در برابر فشارهای اجتماعی مقاوم تر باشند.از سوی دیگر، خانواده و مدرسه به عنوان دو نهاد اصلی تربیتی، در ایجاد محیط های حمایتی و انگیزشی برای نوجوانان نقشی اساسی دارند. والدین با فراهم کردن فضایی عاطفی و پذیرنده و مدارس با اجرای برنامه های آموزشی متناسب با نیازهای نوجوانان، می توانند به رشد سالم آن ها کمک کنند. بااین حال، چالش هایی مانند کمبود منابع، نبود آگاهی کافی درباره روش های نوین تربیتی، و ناهماهنگی میان نهادهای آموزشی و تربیتی، از موانع اجرای موثر این راهکارها هستند.نتایج این پژوهش نشان می دهد که طراحی و اجرای برنامه های آموزشی حمایتی با رویکرد یادگیری مثبت، نه تنها منجر به افزایش اعتمادبه نفس نوجوانان می شود، بلکه تاثیر مستقیمی بر کاهش رفتارهای پرخطر دارد. بنابراین، سرمایه گذاری در آموزش های حمایتی و ایجاد محیط های امن و انگیزشی برای نوجوانان، یکی از موثرترین راهکارها برای تربیت نسل آینده و کاهش آسیب های اجتماعی است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
لیلی ماجدی اصل
دکتری حرفه ای دامپزشکی ، دبیر زیست شناسی ، آذربایجان شرقی / مراغه