تاثیر سبک های یادگیری (دیداری، شنیداری و حرکتی)بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

سبک های یادگیری به عنوان روش ها و شیوه هایی تعریف می شوند که افراد به وسیله آن ها اطلاعات را دریافت، پردازش و ذخیره می کنند. سه سبک یادگیری اصلی شامل سبک دیداری، شنیداری و حرکتی است که هر کدام به نوع خاصی از دریافت و پردازش اطلاعات اشاره دارند. سبک یادگیری دیداری بر ترجیح افراد به استفاده از تصاویر، نمودارها و نوشته ها تاکید دارد؛ سبک شنیداری به گوش دادن و دریافت اطلاعات از طریق صدا و گفتار مربوط می شود؛ و سبک حرکتی بر یادگیری از طریق فعالیت های جسمانی و حرکت تمرکز دارد. پژوهش های مختلف نشان داده اند که شناخت و توجه به سبک یادگیری دانش آموزان می تواند نقش مهمی در بهبود فرآیند آموزش و یادگیری و در نتیجه افزایش پیشرفت تحصیلی آن ها داشته باشد. در این مطالعه تلاش شده است تا تاثیر سبک های یادگیری دیداری، شنیداری و حرکتی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بررسی شود. نتایج نشان می دهد که دانش آموزانی که آموزش های متناسب با سبک یادگیری خود دریافت می کنند، عملکرد تحصیلی بهتری نسبت به دیگران دارند. به ویژه، استفاده از روش های آموزشی دیداری موجب تقویت حافظه و درک بهتر مفاهیم پیچیده می شود؛ در حالی که سبک شنیداری در تقویت مهارت های شنیداری و یادگیری از طریق گفت وگو و توضیحات شفاهی موثر است. سبک حرکتی نیز به دانش آموزان کمک می کند تا از طریق فعالیت های عملی و تجربه های فیزیکی، مفاهیم را بهتر درک کنند و در یادگیری عمیق تر شوند.

کلیدواژه ها:

سبک های یادگیری ، یادگیری دیداری ، یادگیری شنیداری ، یادگیری حرکتی ، پیشرفت تحصیلی.