تاثیر تربیت دینی بر رفتار اجتماعی

تربیت دینی به عنوان یکی از ارکان بنیادین در نظام های تربیتی، همواره نقش کلیدی در هدایت فرد به سوی رفتارهای مطلوب اجتماعی ایفا کرده است. دین، نه تنها به عنوان یک نظام اعتقادی، بلکه به عنوان یک نظام جامع رفتاری، نقش تنظیم کننده ای در روابط اجتماعی، اخلاق عمومی و شکل دهی به هویت فردی و جمعی دارد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر تربیت دینی بر رفتار اجتماعی، به تبیین مفاهیم، ابعاد و پیامدهای این نوع تربیت در بستر جامعه پذیری فرد پرداخته است. روش تحقیق در این مقاله توصیفی – تحلیلی بوده و داده ها از طریق تحلیل محتوای منابع دینی (قرآن و سنت)، نظریات جامعه شناختی و روان شناختی، و پژوهش های میدانی معتبر جمع آوری و بررسی شده اند.یافته های نظری و تجربی پژوهش حاکی از آن است که تربیت دینی موجب تقویت ارزش هایی چون صداقت، احترام به حقوق دیگران، مسئولیت پذیری، همکاری، عفو، عدالت خواهی و نوع دوستی می گردد که همگی مولفه های اصلی رفتار اجتماعی سالم و پایدار هستند. از سوی دیگر، آموزه های دینی به واسطه تقویت نظارت درونی، نقش مهمی در کاهش آسیب های اجتماعی نظیر دروغ گویی، خشونت، خودمحوری و بی تفاوتی نسبت به امور اجتماعی دارند. تربیت دینی نه تنها در سطح فردی موجب آرامش، خودکنترلی و پایبندی به اصول اخلاقی می شود، بلکه در سطح جمعی نیز موجب تقویت همبستگی، نظم اجتماعی و مشارکت فعال در امور عام المنفعه خواهد شد.این مقاله با تکیه بر منابع معتبر، بر این باور است که برای رسیدن به جامعه ای سالم، متعادل و مسئول، باید تربیت دینی به عنوان یک اصل بنیادین در سیاست گذاری های فرهنگی و آموزشی، به ویژه در خانواده، نظام آموزش وپرورش، و رسانه های جمعی مورد توجه و بازنگری جدی قرار گیرد. در پایان، راهکارهایی برای تقویت تربیت دینی در سطوح مختلف اجتماعی شده است

کلیدواژه ها:

تربیت دینی ، رفتار اجتماعی ، جامعه پذیری ، اخلاق اسلامی ، همبستگی اجتماعی ، ارزش های دینی ، جامعه سالم