تاثیر برنامه درسی پویا و دانش آموزمحور بر انگیزش و پیشرفت تحصیلی در دوره آموزش عمومی

در سال های اخیر، تحول در نظام های آموزشی با تاکید بر نقش فعال تر دانش آموزان در فرایند یادگیری، توجه بسیاری از سیاست گذاران و پژوهشگران آموزشی را به خود جلب کرده است. برنامه درسی پویا یکی از ابزارهای کلیدی در این رویکرد نوین است که تلاش دارد تا از طریق تطبیق محتوا با نیازهای فردی، تفاوت های یادگیری، و علایق شخصی دانش آموزان، زمینه را برای یادگیری عمیق تر فراهم سازد. در این مقاله، تاثیر این نوع برنامه درسی بر دو مولفه مهم یعنی انگیزش تحصیلی و پیشرفت تحصیلی در دوره آموزش عمومی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان می دهد که استفاده از روش های تعاملی، پروژه محور و مسئله محور در برنامه درسی باعث افزایش مشارکت دانش آموزان، ارتقاء حس مالکیت نسبت به یادگیری، و بهبود معنادار در عملکرد تحصیلی آنان می شود. علاوه بر این، شواهد نشان می دهد که رویکرد دانش آموزمحور با فراهم آوردن فرصت هایی برای انتخاب، خودبیان گری و یادگیری مشارکتی، موجب رشد اعتماد به نفس، خودتنظیمی و انگیزش درونی در دانش آموزان می گردد. این ویژگی ها به ویژه در محیط هایی که معلمان نقش تسهیل گر دارند و ارزیابی های تکوینی جایگزین آزمون های سنتی شده اند، بیشتر بروز می یابند. بررسی تجربی نمونه ای از مدارس ابتدایی و متوسطه نشان داد که برنامه ریزی منعطف و یادگیری فعال، نه تنها نتایج تحصیلی را ارتقاء داده بلکه تعاملات اجتماعی و مهارت های زندگی را نیز تقویت کرده است. در پایان می توان نتیجه گرفت که برنامه درسی پویا، در صورتی که به درستی طراحی و اجرا شود، قابلیت آن را دارد که هم زمان بر ابعاد شناختی، عاطفی و اجتماعی یادگیری تاثیر بگذارد.

کلیدواژه ها:

برنامه درسی پویا ، دانش آموزمحور ، انگیزش تحصیلی ، پیشرفت تحصیلی ، یادگیری فعال.