پیش بینی درگیری و شایستگی تحصیلی بر اساس تاب آوری تحصیلی و انگیزش پیشرفت تحصیلی با نقش میانجی هیجان مثبت تحصیلی در بین دانش آموزان مقطع متوسطه دوم

هدف از انجام این پژوهش پیش بینی درگیری و شایستگی تحصیلی بر اساس تاب آوری تحصیلی و انگیزش پیشرفت تحصیلی با نقش میانجی هیجان مثبت تحصیلی در بین دانش آموزان مقطع متوسطه دوم بود. طرح پژوهشی حاضر توصیفی و از نوع همبستگی با تکنیک تحلیل مسیر است. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان پارس آباد در سالتحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ به تعداد ۳۴۵۷ نفر بود. نمونه آماری بر اساس جدول کرجسی و مورگان (۱۹۷۰) ۳۴۶ نفر در نظر گرفته شد که با استفاده از نمونه آماری بصورت خوشه ای چندم مرحله ای با خوشه بندی مدارس بر اساس منطقه جغرافیایی انجام گردید. در این پژوهش به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه های درگیری تحصیلی زرنگ (۱۳۹۱)، شایستگی تحصیلی دیپرنا و الیوت (۱۹۹۹)، تاب آوری تحصیلی ساموئلز (۲۰۰۴)،انگیزش پیشرفت تحصیلی هارتر (۱۹۸۱) و هیجان مثبت تحصیلی پکران، گوثتز، فرنزل، براچفلد و پری (۲۰۱۱) استفاده شد. نتایج حاصل از برازش مدل نشان از برازش کلی قوی (۰.۴۱ = Gof) برای مدل درنظر گرفته شده داشت. نتایج حاصل از برآورد مدل پژوهش نشان داد درگیری تحصیلی براساس تاب آوری تحصیلی با نقش میانجی هیجان مثبت تحصیلی در بین دانش آموزان مقطع متوسطه دوم قابل پیش بینی است (۰.۰۱> p). همچنین درگیری تحصیلی بر اساس انگیزش پیشرفت تحصیلی با نقش میانجی هیجان مثبت تحصیلی در بین دانش آموزان مقطع متوسطه دوم قابل پیش بینی است (۰.۰۱> p). شایستگی تحصیلی بر اساس تاب-آوری تحصیلی با نقش میانجی هیجان مثبت تحصیلی در بین دانش آموزان مقطع متوسطه دوم قابل پیش بینی است (۰.۰۱> p) و شایستگی تحصیلی بر اساس انگیزش پیشرفت تحصیلی با نقش میانجی هیجان مثبت تحصیلی در بین دانش آموزان مقطع متوسطه دوم قابل پیش بینی است (۰.۰۱> p).

کلیدواژه ها:

درگیری تحصیلی ، شایستگی تحصیلی ، تاب آوری تحصیلی ، انگیزش پیشرفت تحصیلی ، هیجان مثبت تحصیلی