پرورش خلاقیت با استفاده از روش های نوین تدریس

خلاقیت به عنوان یکی از ارکان کلیدی رشد فردی، اجتماعی و علمی انسان ها، از اهمیت ویژه ای در نظام های آموزشی برخوردار است. در دنیای امروز که با تغییرات سریع و پیچیده همراه است، پرورش خلاقیت در دانش آموزان و دانشجویان به ضرورتی انکارناپذیر تبدیل شده است. با این حال، نظام های آموزشی سنتی غالبا بر انتقال یک سویه اطلاعات و حفظ کردن مطالب تمرکز دارند و فرصت اندکی برای رشد تفکر خلاق باقی می گذارند. در مقابل، روش های نوین تدریس با رویکردهای فعال، مشارکتی، و دانش آموزمحور، بستر مناسبی برای بروز و تقویت خلاقیت فراهم می کنند. این روش ها شامل یادگیری مبتنی بر مسئله، یادگیری پروژه محور، کلاس معکوس، تفکر طراحی، استفاده از فناوری های نوین آموزشی، بازی سازی، و آموزش تلفیقی می باشند. در این میان، نقش معلم به عنوان تسهیل گر یادگیری و خالق موقعیت های یادگیری پویا بسیار برجسته است. به کارگیری روش هایی که دانش آموزان را به تفکر، پرسشگری، آزمون فرضیات، و تولید ایده های نو تشویق می کنند، منجر به توسعه مهارت های شناختی سطح بالا و تفکر واگرا می شود. همچنین، محیط آموزشی باز، انگیزشی و امن، عاملی مهم در شکوفایی استعدادهای خلاقانه محسوب می گردد. مطالعات متعدد نشان می دهد که تلفیق روش های نوین با محتوای آموزشی، تاثیر چشمگیری بر افزایش خلاقیت یادگیرندگان دارد. در این چارچوب، ارزشیابی نیز باید فراتر از سنجش محفوظات بوده و به ارزیابی مهارت های فکری، ایده پردازی، و حل مسئله بپردازد. به طور کلی، با تغییر نگرش در نظام های آموزشی، آموزش مبتنی بر خلاقیت می تواند به عنوان راهکاری راهبردی برای تربیت نسل های نوآور، پرسشگر و حل کننده مسائل آینده به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، روش های نوین تدریس ، یادگیری فعال ، تفکر واگرا ، یادگیری مبتنی بر مسئله.