بررسی رابطه بین هوش هیجانی معلمان و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین هوش هیجانی معلمان و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بود. جامعه آماری شامل کلیه معلمان و دانش آموزان مدارس دوره متوسطه در سال تحصیلی اخیر بود که به روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد مشخصی از معلمان و دانش آموزان انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه استاندارد هوش هیجانی و نمرات تحصیلی دانش آموزان بود. داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی شامل ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین هوش هیجانی معلمان و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (p < ۰.۰۵). به طور خاص، ابعاد هوش هیجانی شامل خودآگاهی، تنظیم هیجان، همدلی و مهارت های ارتباطی معلمان به طور مستقیم بر بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان تاثیرگذار بود. همچنین، معلمان با هوش هیجانی بالا توانستند فضای آموزشی مثبت تری ایجاد کرده و انگیزه یادگیری دانش آموزان را افزایش دهند. این یافته ها نشان می دهد که توسعه مهارت های هوش هیجانی در معلمان می تواند به عنوان یکی از عوامل کلیدی در ارتقای کیفیت آموزش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان محسوب شود. در نتیجه، توصیه می شود برنامه های آموزشی و کارگاه های مهارتی برای افزایش هوش هیجانی معلمان طراحی و اجرا گردد تا به بهبود فرآیند یاددهی و یادگیری کمک کند. همچنین، مدیران مدارس باید به اهمیت هوش هیجانی در انتخاب و آموزش معلمان توجه ویژه داشته باشند. یافته های این پژوهش می تواند مبنایی برای تحقیقات آینده در حوزه روانشناسی تربیتی و آموزش باشد تا راهکارهای موثرتری جهت افزایش کارایی نظام آموزشی ارائه شود.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، روانشناسی تربیتی ، خود آگاهی