بررسی رابطه اضطراب والدگری با عملکرد تحصیلی کودک

سبک های دلبستگی به عنوان الگوهای پایدار در روابط عاطفی و اجتماعی افراد شناخته می شوند که از دوران کودکی شکل می گیرند و تاثیر بسزایی بر نحوه تعاملات فرد با دیگران، به ویژه معلمان، دارند. سبک دلبستگی ایمن باعث ایجاد حس اعتماد و امنیت در دانش آموزان می شود که این امر زمینه ساز برقراری ارتباط موثر و مثبت با معلم است. در مقابل، سبک های دلبستگی ناایمن مانند دلبستگی اجتنابی و اضطرابی ممکن است موجب کاهش کیفیت تعاملات و افزایش تنش های ارتباطی در محیط آموزشی شوند. تعاملات مثبت بین دانش آموز و معلم نه تنها بر روند یادگیری تاثیرگذار است بلکه بر توسعه مهارت های اجتماعی و هیجانی دانش آموزان نیز موثر است. همچنین، سبک دلبستگی دانش آموز می تواند نقش مهمی در شکل گیری انگیزه تحصیلی، خودکارآمدی و عزت نفس او ایفا کند که در نهایت به بهبود عملکرد تحصیلی و سلامت روانی منجر می شود. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر سبک های دلبستگی بر کیفیت تعاملات دانش آموزان با معلمان انجام شده است. نتایج نشان می دهد که دانش آموزانی که دارای سبک دلبستگی ایمن هستند، رابطه ای مثبت تر، صمیمی تر و موثرتر با معلمان خود برقرار می کنند و از حمایت و توجه بیشتری برخوردارند. از سوی دیگر، دانش آموزان با سبک دلبستگی ناایمن تمایل دارند در روابط خود دچار سردرگمی، بی اعتمادی و گاهی کناره گیری شوند که این موضوع بر کیفیت تعاملات آنها با معلمان تاثیر منفی می گذارد. در نهایت، توجه به سبک های دلبستگی دانش آموزان می تواند به معلمان و مدیران مدارس کمک کند تا با شناخت بهتر نیازهای عاطفی و اجتماعی دانش آموزان، فضای آموزشی مناسبی فراهم آورند و به رشد همه جانبه آنها کمک کنند. این یافته ها نشان می دهد که مداخلات روان شناختی و تربیتی می تواند نقش موثری در بهبود رابطه دانش آموز و معلم ایفا کند و به افزایش کیفیت تعاملات و پیشرفت تحصیلی منجر شود.

کلیدواژه ها:

سبک های دلبستگی ، تعاملات دانش آموز و معلم ، دلبستگی ایمن ، دلبستگی ناایمن ، عملکرد تحصیلی