بررسی تاثیر مهارت های ارتباطی معلمان بر گرایش های تحصیلی دانش آموزان

در نظام های آموزشی نوین، نقش معلم تنها به انتقال دانش محدود نمی شود، بلکه مهارت های ارتباطی وی به عنوان یکی از مهم ترین مولفه های تربیتی، در شکل دهی نگرش ها، انگیزه ها و گرایش های تحصیلی دانش آموزان تاثیرگذار است. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی میزان و چگونگی تاثیر مهارت های ارتباطی معلمان بر گرایش های تحصیلی دانش آموزان در مقاطع تحصیلی مختلف است. مهارت های ارتباطی شامل توانایی های کلامی، غیرکلامی، گوش دادن فعال، همدلی و بازخورددهی موثر هستند که می توانند در بهبود کیفیت رابطه معلم و دانش آموز نقش بسزایی ایفا کنند. این مهارت ها، با فراهم سازی بستری از تعامل مثبت، اعتماد متقابل و فضای عاطفی سالم، نقش کلیدی در ایجاد محیطی یادگیرنده و انگیزشی در کلاس درس دارند. زمانی که معلم از مهارت های ارتباطی موثر بهره مند باشد، می تواند نیازهای عاطفی و شناختی دانش آموزان را بهتر درک کرده و متناسب با آن، پیام های آموزشی خود را منتقل سازد. در چنین شرایطی، دانش آموزان نه تنها احساس امنیت و حمایت می کنند، بلکه تمایل بیشتری به مشارکت در فعالیت های یادگیری، ابراز عقاید، جست وجوی کمک و در نهایت گرایش مثبت به درس و مدرسه از خود نشان می دهند. در مقابل، ضعف در مهارت های ارتباطی معلم می تواند منجر به سوء تفاهم، بی اعتمادی، کاهش انگیزه و حتی کناره گیری دانش آموز از تعاملات آموزشی شود. بنابراین، رابطه ای مستقیم و دوسویه میان کیفیت ارتباط معلم و دانش آموز و نگرش دانش آموز نسبت به تحصیل برقرار است. با توجه به اهمیت فزاینده انگیزش تحصیلی در عصر حاضر، که آموزش با چالش هایی چون افت علاقه به درس، افزایش نرخ ترک تحصیل، و رشد اضطراب های تحصیلی مواجه است، بررسی نقش عوامل روانی-تربیتی مانند مهارت های ارتباطی معلمان، ضرورتی اجتناب ناپذیر محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

آموزش ، معلم ، دانش آموز