بازی و یادگیری دنیای شگفت انگیز آموزش

آموزش، از نخستین لحظات زندگی بشر، همواره همراه با تجربه، مشاهده و تعامل با محیط اطراف بوده است. انسان از طریق کنجکاوی طبیعی خود، به کشف قوانین جهان پرداخت و دانسته های خود را از نسلی به نسل دیگر منتقل کرد. در این میان، بازی همیشه نقشی ناپیدا اما قدرتمند در فرآیند یادگیری ایفا کرده است. بازی تنها وسیله ای برای سرگرمی نیست، بلکه ابزاری ژرف برای شناخت، تمرین، رشد و خلاقیت ذهن انسان است.کودک، از زمانی که چشم به جهان می گشاید، با بازی کردن دنیای پیرامونش را لمس می کند، آن را می فهمد، آن را می سازد و در آن زندگی می کند. بازی برای کودک همانند زبان برای بزرگسال است؛ وسیله ای برای بیان، تجربه، تفکر و کشف. در دل هر بازی، مفاهیم بزرگی نهفته است؛ از حل مسئله و منطق گرفته تا همکاری، همدلی و مسئولیت پذیری. سال هاست که آموزش رسمی در بسیاری از نقاط جهان از مسیر طبیعی خود، که مبتنی بر یادگیری فعال، تجربه محور و لذت بخش است، فاصله گرفته و به شیوه ای خشک، یک سویه و مبتنی بر حفظ کردن صرف تبدیل شده است. این الگوها گرچه در ظاهر ساختارمندند، اما اغلب با نیازهای روانی، ذهنی و عاطفی کودکان هم راستا نیستند. نتیجه چنین آموزش هایی، نسلی خسته، بی انگیزه و گاه متنفر از یادگیری است.

کلیدواژه ها:

بازی ، مدارس ، آموزش ، معلم