بازاندیشی در نظام ارزشیابی معلمان بر پایه رویکردهای نوین یاددهی-یادگیری

ارزشیابی معلمان یکی از ارکان اساسی نظام های آموزشی برای ارتقاء کیفیت تدریس و یادگیری محسوب می شود. با توجه به تغییرات گسترده در نظریه های یاددهی-یادگیری، ضرورت بازنگری در رویکردهای سنتی ارزشیابی بیش از پیش احساس می شود. ارزشیابی های کلاسیک اغلب مبتنی بر سنجش های کمی و ساختارهای بروکراتیک بوده اند که نمی توانند به طور کامل کارآمدی، خلاقیت، و اثرگذاری معلمان را نمایان سازند. این پژوهش با هدف بررسی ضرورت و راهکارهای بازاندیشی در نظام ارزشیابی معلمان، بر اساس رویکردهای نوین آموزشی همچون یادگیری فعال، یادگیری مشارکتی، یادگیری مبتنی بر حل مسئله و خودتنظیمی طراحی شده است.روش تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع معتبر داخلی و بین المللی انجام شده است. نتایج حاصل نشان می دهد که رویکردهای نوین تدریس نیازمند ارزشیابی هایی با نگاه کل نگر، فرآیندمحور، بازخوردساز و معلم محور هستند که علاوه بر عملکرد آموزشی، ویژگی های حرفه ای، اخلاقی، ارتباطی و نوآورانه معلم را نیز ارزیابی کنند. همچنین به کارگیری ابزارهایی چون پورتفولیو حرفه ای، ارزیابی همتا، مشاهده های کلاسی هدفمند، خودارزیابی معلمان، و بازخورد دانش آموزی می تواند جایگزین مناسبی برای مدل های سنتی باشد.این مقاله بر لزوم تدوین چارچوبی چندبعدی برای ارزشیابی معلمان در پرتو تحولات آموزشی تاکید می کند که هم ارتقاء حرفه ای معلم را هدف قرار دهد و هم به بهبود یادگیری دانش آموزان منجر شود. در نهایت، بازاندیشی در نظام ارزشیابی معلمان نه تنها ضرورتی علمی و عملی، بلکه راهبردی برای تحول پایدار در آموزش است.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی معلمان ، یاددهی-یادگیری نوین ، پورتفولیو حرفه ای ، بازخورد آموزشی