بازاندیشی در اخلاق حرفه ای معلمان، با تاکید بر نظریه اخلاق مراقبتی در آموزش دانش آموزان با نیازهای ویژه

در سال های اخیر، توجه به اخلاق حرفه ای در آموزش وپرورش، به ویژه در مواجهه با دانش آموزان با نیازهای ویژه، به عنوان یکی از عناصر کلیدی کیفیت و عدالت آموزشی، موردتوجه قرارگرفته است. این مقاله با رویکردی مروری و تحلیلی، به بازاندیشی در اخلاق حرفه ای معلمان با تمرکز بر نظریه «اخلاق مراقبتی» می پردازد، نظریه ای که برخلاف رویکردهای وظیفه محور، تاکید بر همدلی، توجه فردی و مسئولیت پذیری عاطفی معلم نسبت به دانش آموزان دارد. در این راستا، مبانی نظری اخلاق مراقبتی با تکیه بر دیدگاه های کارول گیلیگان و نل نادینگز تشریح شده و سپس وضعیت فعلی نظام آموزشی ایران در این زمینه به صورت تحلیلی بررسی می شود. مقاله به بررسی چالش ها و فرصت های موجود در بستر فرهنگی، ساختاری و آموزشی می پردازد و نشان می دهد که علی رغم وجود زمینه های مثبت فرهنگی، آموزش معلمان و نظام آموزشی هنوز برای نهادینه سازی اخلاق مراقبتی به طور کامل آماده نیستند. درنهایت، این مطالعه پیشنهادهایی برای تقویت این رویکرد انسانی و اخلاقی در برنامه های تربیت معلم ارائه می دهد تا به بهبود کیفیت روابط میان معلمان و دانش آموزان با نیازهای ویژه و ارتقای عدالت آموزشی کمک کند. نتایج نشان می دهد تلفیق اخلاق مراقبتی در آموزش می تواند زمینه ساز پرورش محیطی عاطفی، پویا و عادلانه برای دانش آموزان با نیازهای ویژه باشد

کلیدواژه ها:

اخلاق مراقبتی ، اخلاق حرفه ای معلمان ، آموزش دانش آموزان با نیازهای ویژه ، عدالت آموزشی