آموزش مهارت های زندگی به مثابه راهبردی برای ارتقاء سلامت روان و روابط اجتماعی دانش آموزان

آموزش مهارت های زندگی یکی از موثرترین رویکردهای تربیتی برای توانمندسازی دانش آموزان در مقابله با چالش های فردی و اجتماعی محسوب می شود. هدف این پژوهش، بررسی نقش آموزش مهارت های زندگی در ارتقاء سلامت روان و بهبود روابط اجتماعی دانش آموزان دوره متوسطه اول است. در این راستا، از روش تحقیق توصیفی تحلیلی بهره گرفته شده و جامعه آماری شامل ۲۰۰ دانش آموز از چهار مدرسه دولتی در شهر تهران بوده است. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه استاندارد مهارت های زندگی (سازمان جهانی بهداشت) و پرسش نامه سلامت روان گلدبرگ (GHQ) بوده که پایایی و روایی آن ها تایید شده است.یافته ها نشان داد آموزش مهارت هایی همچون خودآگاهی، همدلی، مهارت حل مسئله، کنترل هیجان و برقراری ارتباط موثر، تاثیر معناداری در کاهش تنش های روانی، افزایش اعتماد به نفس، بهبود تعامل با همسالان و تقویت توانمندی های اجتماعی دانش آموزان دارد. همچنین، مشخص شد که اجرای برنامه های منظم و ساختاریافته مهارت های زندگی در مدارس، می تواند به عنوان راهبردی موثر در پیشگیری از آسیب های روانی اجتماعی و ارتقاء کیفیت زندگی دانش آموزان به کار رود.بر اساس نتایج پژوهش، پیشنهاد می شود برنامه های آموزش مهارت های زندگی در قالب فعالیت های مشارکتی، بازی محور و مبتنی بر تجربه در مدارس طراحی و اجرا شوند تا زمینه رشد همه جانبه شخصیت دانش آموزان فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، سلامت روان ، روابط اجتماعی ، دانش آموزان ، آموزش و پرورش ، خودآگاهی ، هوش هیجانی ، توانمندسازی روانی ، تعامل اجتماعی ، پیشگیری از آسیب های اجتماعی