بازاندیشی روش علمی در حوزه علوم ارتباطات

سواد علمی جزء لاینفک در هر حوزه ی آموزشی در جامعه علمی است و به عنوان یکی از ارکان اساسی در توسعه و پیشرفت دانش بشری مطرح می باشد. به مثابه دانش ارتباطی، که مستلزم دانستن چیزی فراتر از سیستم کدگذاری و انتقال اطلاعات است، سواد علمی نیز نیازمند درک و آگاهی از جنبه های عمیق تری فراتر از صرفا یک مجموعه حقایق و اطلاعات است. به کلامی دیگر، اگر دانش ارتباطی همانا آگاهی از عوامل اصلی و سازنده ارتباطات در سطحی وسیع تر است؛ سواد علمی نیز مستلزم آگاهی از ساختار و اصول روش علمی به عنوان بنیانی برای تحلیل و پژوهش در تمامی حوزه ها می باشد. این مقاله در نظر دارد تا نگاهی متفاوت و عمیق تر به روش علمی داشته و درکی تازه از آن را ارایه دهد. هرچند به ظاهر، پذیرش یک روش واحد برای تمامی علوم نوعی پرمدعایی به نظر می رسد، لیکن قرار دادن مطالب در چهارچوب علمی مستلزم توجیه و استدلالی است که قادر به ایجاد جوهر معرفتی کافی باشد. در نهایت، این مقاله در نظر دارد با نگاهی نو به روش علمی سنتی در علوم انسانی، به ویژه در حوزه روانشناسی ارتباطات، به معرفی ساختاری متفاوت پرداخته و ابعاد جدیدی از روش های تحقیق را به پژوهشگران این حوزه ارائه کند. این بازاندیشی نه تنها می تواند به غنای علمی پژوهش های آتی کمک کند، بلکه به ایجاد رویکردهای نوین و خلاقانه در عرصه های تحقیقاتی و آموزشی نیز منجر شود.

کلیدواژه ها:

تفکر استقرایی ، تفکر قیاسی ، روش علمی ، علوم انسانی ، علوم ارتباطات