نقش فعال یادگیرنده در کلاس درس ابتدایی: رویکرد شناخت گرایی و سازنده گرایی

در رویکردهای شناخت گرایی و سازنده گرایی، یادگیرنده در کلاس ابتدایی نه یک دریافت کننده منفعل، بلکه یک مشارکت کننده فعال در فرآیند یادگیری است. شناخت گرایی بر نقش فرآیندهای ذهنی مانند توجه، حافظه و حل مسئله تاکید دارد و معتقد است یادگیری زمانی عمیق می شود که دانش آموز اطلاعات را پردازش و سازماندهی کند. در این دیدگاه، معلم با ارائه مثال های عینی، پرسش های چالشی و تقویت تفکر انتقادی، به دانش آموزان کمک می کند تا بین دانش جدید و پیشینه ذهنی خود ارتباط برقرار کنند. سازنده گرایی اما یک گام فراتر می رود و یادگیری را فرآیندی اجتماعی و اکتشافی می داند که در آن دانش آموز خود دانش را می سازد. در کلاس ابتدایی، این به معنای پروژه های گروهی، آزمایش های عملی و یادگیری مبتنی بر مسئله است. مثلا، در درس علوم، دانش آموزان با انجام آزمایش، خود به نتیجه می رسند، نه اینکه صرفا نظریه ها را حفظ کنند. ترکیب این دو نظریه در کلاس های ابتدایی منجر به محیطی پویا می شود که در آن دانش آموزان از طریق تعامل با همکلاسی ها، معلم و محیط، دانش را کشف و درونی می کنند. نقش معلم نیز از انتقال دهنده اطلاعات به تسهیل گر و راهنما تغییر می کند. این رویکردها نه تنها انگیزه و خلاقیت را افزایش می دهند، بلکه مهارت های تفکر سطح بالا مانند تحلیل و حل مسئله را نیز پرورش می دهند.در نهایت، یادگیری فعال در این چارچوب، به دانش آموزان ابتدایی کمک می کند تا یادگیرندگانی مستقل و خودتنظیم شوند که می توانند دانش را در موقعیت های واقعی به کار بگیرند.

کلیدواژه ها:

نظریه های یادگیری ، یادگیرنده ، شناخت گرایی ، سازنده گرایی