بررسی اثر روش های نوین تدریس بر انگیزه و موفقیت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر روش های نوین تدریس بر انگیزه و موفقیت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی است. در دهه های اخیر، تغییرات بنیادینی در نظام های آموزشی رخ داده که بر لزوم بازنگری در شیوه های تدریس سنتی و حرکت به سوی روش های فعال، دانش آموزمحور و مشارکتی تاکید دارد. روش های نوینی چون یادگیری مبتنی بر پروژه، آموزش همیار، بازی محور، یادگیری مشارکتی، استفاده از فناوری های نوین و روش های خلاقانه مانند نقشه ذهنی، به عنوان جایگزین یا مکمل شیوه های سنتی مورد توجه قرار گرفته اند. این پژوهش با استفاده از رویکرد مروری و تحلیل مطالعات تجربی انجام شده در زمینه تاثیر این روش ها بر انگیزش درونی، علاقه مندی به یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، به بررسی یافته ها پرداخته است.نتایج مطالعات نشان می دهد که بهره گیری از روش های نوین تدریس می تواند به بهبود کیفیت یادگیری، افزایش مشارکت فعال دانش آموزان در فرآیند آموزشی، ارتقاء حس اعتماد به نفس و تقویت مهارت های تفکر انتقادی و خلاقانه منجر شود. همچنین، ایجاد فضای یادگیری لذت بخش، تنوع در ارائه محتوا و تعامل بیشتر میان معلم و دانش آموز از جمله عواملی هستند که به ارتقای انگیزه تحصیلی می انجامند. یافته ها همچنین بیانگر آن است که موفقیت تحصیلی در این چارچوب نه تنها محدود به نمرات درسی بلکه شامل رشد مهارت های اجتماعی، خودتنظیمی، و احساس کارآمدی شخصی نیز می شود.بر این اساس، پیشنهاد می شود که معلمان و سیاست گذاران آموزشی با بازنگری در برنامه های درسی، طراحی محیط های یادگیری فعال و فراهم کردن زمینه های آموزشی برای ارتقاء دانش حرفه ای معلمان، زمینه بهره مندی بیشتر از روش های نوین تدریس را فراهم سازند. پژوهش حاضر بر ضرورت تحول در نگرش آموزشی و توجه به نقش روش تدریس به عنوان عاملی کلیدی در فرآیند یاددهی-یادگیری تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

روش های نوین تدریس ، انگیزه تحصیلی ، موفقیت تحصیلی ، دانش آموزان ابتدایی ، یادگیری فعال