طراحی هوشمند مجموعه های اقامتی سالمندان با رویکرد معماری عصب محور و معیارهای پایداری LEED(مطالعه موردی: در شهریار)

افزایش جمعیت سالمند و چالش های زیست محیطی، طراحی فضاهای اقامتی پایدار و انسان محور را ضروری کرده است. این پژوهش با تلفیق اصول معماری عصب محور (Neuro-architecture) و معیارهای پایداری LEED، به طراحی مجموعه اقامتی هوشمند برای سالمندان در شهرری می پردازد. هدف، بهبود کیفیت زندگی سالمندان از طریق طراحی هایی است که پاسخ های شناختی و احساسی را بهینه کرده و مصرف انرژی و آب را کاهش می دهند. روش شناسی شامل تحلیل اسنادی، شبیه سازی انرژی با نرم افزار Energy Plus، و ارزیابی فرضی داده های الکتروانسفالوگرافی (EEG) برای بررسی تاثیرات محیط بر مغز است. یافته ها نشان می دهند که نور طبیعی، فضاهای سبز، و چیدمان های ساده استرس را تا ۱۲٪ کاهش داده و حس تعلق را تقویت می کنند، در حالی که سیستم های فتوولتائیک و بازیافت آب، مصرف انرژی و آب را به ترتیب تا ۳۰٪ و ۲۵٪ کاهش می دهند. این رویکرد بین رشته ای، الگویی برای طراحی های شهری پایدار و انسان محور ارائه می دهد که می تواند با داده های تجربی EEG تکمیل شود.

کلیدواژه ها:

معماری عصب محور ، پایداری ، LEED ، مجموعه اقامتی سالمندان ، EEG.