طراحی چارچوب امنیت سایبری برای زیرساخت های حیاتی در شهرهای هوشمند؛ رهیافتی یکپارچه بر تهدیدات، آسیب پذیری ها و سیاست گذاری حفاظتی

طراحی چارچوب امنیت سایبری برای زیرساخت های حیاتی شهری به منظور مقابله با تهدیدات دیجیتال، نیازمند رویکردی یکپارچه و چندلایه است که بتواند ابعاد فنی، نهادی و مدیریتی را در یک ساختار هماهنگ پوشش دهد. تحلیل منابع نشان می دهد که شهرهای هوشمند به دلیل وابستگی عمیق به فناوری هایی نظیر اینترنت اشیاء، سامانه های کنترلی و داده های بلادرنگ، بیش از پیش در معرض حملات هدفمند، پیچیده و مستمر قرار دارند. شهرداری ها به عنوان محور عملیاتی خدمات شهری، فاقد ساختارهای منسجم برای ارزیابی ریسک، طبقه بندی دارایی های حیاتی، و واکنش سریع به تهدیدات نوین هستند. بررسی آسیب پذیری های سازمانی و زیرساختی در سطح شهرداری های ایران، حاکی از شکاف های گسترده در سیاست گذاری امنیتی، آموزش منابع انسانی، و هماهنگی نهادی است. مرور چارچوب های موجود داخلی و بین المللی از جمله مدل بلوغ، BioEnvsense و GreenWeb نشان داد که استفاده از معماری های ترکیبی، رصد بلادرنگ، و انطباق با ساختار نهادی، نقش تعیین کننده ای در افزایش تاب آوری و حفاظت موثر از داده های شهری دارد. جمع بندی یافته ها نشان می دهد که موفقیت در طراحی و اجرای چارچوب امنیتی، وابسته به سیاست گذاری یکپارچه، نهادسازی تخصصی، و بهره گیری هدفمند از ظرفیت های فناورانه نوین در بستر مدیریت شهری است.

کلیدواژه ها:

امنیت سایبری ، زیرساخت حیاتی ، شهر هوشمند ، شهرداری ، تهدیدات دیجیتال.