هوش مصنوعی در آموزش متوسطه: بازتعریف روش های تدریس و چالش های اخلاقی در عصر دیجیتال

پیشرفت های اخیر در فناوری هوش مصنوعی (AI) تحولات چشمگیری در نظام های آموزشی به ویژه در مقطع متوسطه ایجاد کرده است. این مقاله به بررسی نقش هوش مصنوعی در بازتعریف روش های تدریس و یادگیری، با تمرکز بر یادگیری شخصی شده، ابزارهای هوشمند ارزیابی، و تعاملات انسان -ماشین می پردازد. از سوی دیگر، چالش های اخلاقی و اجتماعی ناشی از این فناوری، از جمله مسائل مربوط به حریم خصوصی، سوگیری الگوریتمی، و کاهش ارتباطات انسانی را تحلیل می کند.با استفاده از روش تحقیق کیفی و مرور سیستماتیک ادبیات موجود، یافته ها نشان می دهد که هوش مصنوعی پتانسیل افزایش کارایی معلمان، انگیزه دانش آموزان، و عدالت آموزشی را دارد، اما نیازمند چارچوب های نظارتی، آموزش نیروی انسانی، و بازنگری در برنامه های درسی برای کاهش مخاطرات آن است. این مقاله راهکارهایی برای تلفیق مسئولانه ی هوش مصنوعی در آموزش متوسطه ارائه می دهد و بر ضرورت همکاری بین متخصصان آموزشی، فناوری، و سیاست گذاران تاکید می ورزد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، آموزش متوسطه ، روش های تدریس ، چالش های اخلاقی ، یادگیری شخصی شده ، حریم خصوصی