تحلیل نقش آموزگار ابتدایی در پرورش نگرش مثبت نسبت به یادگیری و ارتقاء انگیزه درونی دانش آموزان دوره دبستان

پرورش نگرش مثبت نسبت به یادگیری و تقویت انگیزه درونی دانش آموزان، از مهم ترین اهداف آموزش ابتدایی به شمار می رود که تاثیر بسزایی بر کیفیت یادگیری و موفقیت تحصیلی کودکان دارد. این پژوهش به بررسی نقش آموزگار ابتدایی در ایجاد و حفظ این نگرش ها و انگیزه ها می پردازد. آموزگار در سال های نخست تحصیل، نه تنها به عنوان انتقال دهنده دانش بلکه به عنوان مربی عاطفی و مشوق اصلی کودک، در شکل گیری باورها، عواطف و رفتارهای یادگیری تاثیرگذار است. با توجه به اهمیت ویژگی های شخصیتی معلم مانند مهربانی، صبوری، انعطاف پذیری و توانمندی حرفه ای در طراحی فعالیت های خلاقانه و تعاملی، این پژوهش به تاکید بر استفاده از روش های تدریس فعال و خلاق می پردازد که دانش آموز را به یادگیری مشارکتی، کاوشگری و تجربه محور ترغیب می کند. همچنین چالش هایی نظیر شیوه های سنتی آموزشی، تمرکز صرف بر نمره، کمبود منابع آموزشی و ضعف مهارت های روان شناختی معلمان در تقویت انگیزه دانش آموزان مورد بررسی قرار گرفته و راهکارهای عملی برای رفع این موانع پیشنهاد شده است. نتایج نشان می دهد که معلمانی که با ایجاد فضای حمایت گرانه، بازخوردهای مثبت و توجه به تفاوت های فردی، محیط یادگیری را جذاب و معنی دار می سازند، نقش مهمی در افزایش انگیزه درونی و نگرش مثبت نسبت به یادگیری دارند. در نهایت، سرمایه گذاری در توانمندسازی آموزگاران ابتدایی و بازنگری در رویکردهای تدریس، کلید ارتقاء کیفیت آموزش و پرورش نسل های آینده خواهد بود.

کلیدواژه ها:

انگیزه درونی ، نگرش مثبت یادگیری ، آموزگار ابتدایی ، روش های تدریس فعال ، رشد تحصیلی