بررسی اثربخشی خود نظم دهی به کودکان بر میزان سازگاری و هوش هیجانی و موفقیت تحصیلی

به اعتقاد روان شناسان هر رفتاری که از ما سر می زند، معلول یادگیری است. بدین معنی که یک رشته از یادگیری های ساده تر موجب یادگیری های پیچیده تر می شوند. به علاوه چون محیط زندگی افراد آدمی همواره در معرض تغییر است، انسان برای غلبه بر این دگرگونی ها ناچار از یادگیری است .یادگیری، یک فرایند است. در هر فرایند، عوامل و متغیرهایی در حال تعامل اند. بر خلاف گذشته که تصور می شد توانایی یادگیری هر فرد، تابعی از میزان هوش و استعدادهای اوست، در چند سال اخیر این نظریه در میان روان شناسان قوت گرفته است که با وجود نقش تعیین کننده عوامل ذاتی هوش و استعداد در یادگیری، عوامل غیرذاتی نیز در این رابطه، مهم قلمداد می شوند.یکی از این موارد «راهبردهای یادگیری» است که روان شناسی تربیتی در کشف این راهبردها، در چند سال اخیر، پیشرفت زیادی داشته است. یادگیری برای انسان و سایر موجودات زنده، اهمیت بنیادینی دارد. در عمل، تمام فعالیت های روزانه ما (صحبت کردن، فهمیدن، خواندن، ارتباط اجتماعی و…) وابسته به دریافت و ذخیره اطلاعات از محیط پیرامون ما می باشد. حافظه و یادگیری، ما را قادر می سازد تا مهارت های تازه آموخته و رفتارهای تازه در خود ایجادکنیم. بدون یادگیری احتمالا هیچ گونه حیات انسانی وجود نمی داشت .در دهه های اخیر نقش و اهمیت راهبردهای خود تنظیمی در یادگیری به طور فزاینده ای مورد توجه قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

خودنظم دهی ، سازگاری ، هوش هیجانی ، موفقیت تحصیلی ، یادگیری خودتنظیمی ، هوش