تاثیر مشارکت والدین در آموزش و پرورش

مشارکت والدین در فرآیند آموزش و پرورش یکی از عوامل کلیدی در ارتقای کیفیت تحصیل دانش آموزان محسوب می شود. تحقیقات متعدد نشان داده اند که حضور فعال والدین در امور آموزشی فرزندان، همچون نظارت بر تکالیف، حضور در جلسات مدرسه، و ارتباط مستمر با معلمان، منجر به افزایش انگیزه، اعتماد به نفس، و پیشرفت تحصیلی کودکان می شود. این مشارکت موجب شکل گیری ارتباط عمیق تر بین خانه و مدرسه می گردد و به ایجاد محیطی حمایتی برای یادگیری کمک می کند. همچنین والدینی که نسبت به عملکرد تحصیلی فرزندشان آگاهی بیشتری دارند، توانایی بهتری در شناسایی نقاط ضعف و قوت آموزشی او خواهند داشت. چنین آگاهی ای به آن ها اجازه می دهد تصمیم های بهتری در مسیر رشد تحصیلی فرزندان بگیرند. نقش والدین تنها به پشتیبانی مالی یا تدارکاتی محدود نمی شود، بلکه جنبه های عاطفی، روانی و تربیتی را نیز شامل می شود. کودکانی که حمایت والدین را احساس می کنند، کمتر دچار اضطراب تحصیلی شده و مشارکت فعال تری در کلاس دارند. این پیوند خانواده و مدرسه، بستر مناسبی برای پرورش مهارت های اجتماعی و اخلاقی دانش آموزان نیز فراهم می کند. همچنین این مشارکت به معلمان نیز کمک می کند تا شناخت دقیق تری از وضعیت خانوادگی دانش آموزان داشته و روش های آموزشی خود را با نیازهای فردی آنان هماهنگ سازند. از این رو، سیاست گذاران آموزشی باید برنامه هایی تدوین کنند که زمینه های مشارکت موثر و پایدار والدین را فراهم آورد. آموزش خانواده ها در زمینه مهارت های ارتباطی، تربیتی و تحصیلی می تواند نقش مهمی در افزایش کارایی این مشارکت داشته باشد. در نهایت، مشارکت والدین نه تنها به سود دانش آموزان، بلکه به نفع کل نظام آموزش و پرورش است و می تواند به بهبود شاخص های آموزشی در سطح ملی کمک شایانی کند.

کلیدواژه ها:

مشارکت والدین ، آموزش و پرورش