بررسی تاثیر آموزش مفاهیم دینی با رویکرد مثبت نگر بر تاب آوری روان شناختی دانش آموزان متوسطه

امروزه یکی از مهم ترین دغدغه های نظام های آموزشی، ارتقای سلامت روانی و تاب آوری دانش آموزان در برابر فشارهای محیطی، تحصیلی و اجتماعی است. در این میان، آموزه های دینی می توانند نقش بنیادینی در تقویت باور به معنا، هدفمندی زندگی و پذیرش سختی ها ایفا کنند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مفاهیم دینی با رویکرد مثبت نگر بر تاب آوری روان شناختی دانش آموزان دوره متوسطه انجام شد. در این مطالعه، رویکرد مثبت نگر به عنوان یک رویکرد روان شناسی که بر منابع درونی انسان ها، هیجانات مثبت، امید، معنویت و شکرگزاری تاکید دارد، در کنار مفاهیم کلیدی دینی نظیر توکل، صبر، امید به رحمت الهی و معناگرایی مورد استفاده قرار گرفت.روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه نهم شهر اهواز بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. گروه آزمایش در طی هشت جلسه آموزش مفاهیم دینی با رویکرد مثبت نگر شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه استاندارد تاب آوری کانر و دیویدسون (CD-RISC) بود. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج نشان داد که آموزش مفاهیم دینی با رویکرد مثبت نگر، به طور معناداری باعث افزایش تاب آوری روان شناختی دانش آموزان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شد. بر این اساس می توان نتیجه گرفت که ادغام آموزه های دینی با اصول روان شناسی مثبت نگر، شیوه ای موثر در ارتقاء مهارت های مقابله ای و سلامت روان نوجوانان محسوب می شود. یافته های این تحقیق می تواند برای معلمان دینی، مشاوران مدرسه، و سیاست گذاران آموزشی جهت طراحی برنامه های درسی تلفیقی مفید واقع شود.

کلیدواژه ها:

آموزش دینی ، روان شناسی مثبت نگر ، تاب آوری ، سلامت روان ، نوجوانان ، معنویت ، امید